Paardrijden door de Tabaksvallei

Dag 4 paardrijden in de tabaksvallei.

Vanmorgen ging veels te vroeg de wekker en dat op mijn verjaardag!! Het ontbijt werd geserveerd door de huisbaas die eruitzag alsof hij een nachtje had doorgehaald. De vrouw des huizes was ook nog niet helemaal wakker, ze liep in haar pyjama. Maarten had slingers meegenomen dus mijn stoel was versierd. Het ontbijt was erg uitgebreid; brood, sap, koffie/thee/ melk en een berg fruit. Als verassing kregen we cake, voor mijn verjaardag dat was erg leuk.
Braaf als we zijn waren wij om 8.30 bij het infopunt klaar om te gaan. We werden opgehaald door een nors kijkende cowboy, genaamd Iwan, die helemaal geen Engels praat. Als dat maar geen voorbode is voor de rit…. Eerst moesten we de vachero volgen de berg af (lees gewoon de steile berg af dwars door de struiken heen) en toen kwamen we bij een kleine schuur waar 3 paarden klaar stonden.

We werden op het paard gezet en vertrokken, eerst zijn we gestopt bij een tabaksschuur. De vacchero floot een paar keer en er kwam een man aangesneld uit een kleine casa. Deze man stelde zichzelf voor als zijnde pipo (we hebben niet naar mamalou gevraagd). Hij was de tabaksboer. In het Spaans heeft hij ons heel geduldig uitgelegd hoe het proces van tabak verbouwen/ oogsten en sigaren maken in zijn werk gaat. Gelukkig had in mij al een beetje ingelezen en zodoende snapte we toch al met al best veel van wat hij vertelde. Hij heeft ook laten zien hoe je een sigaar moet maken, die Maarten vervolgens op ging roken. (terwijl ik dit schrijf zit Maarten op de veranda de prutsen met tabaksbladen haha)

Met sigaar en al zijn we weer te paard vertrokken. Het weer was bewolkt en dat was maar goed ook, anders waren we gekookt. De rit liep dwars door landerijen en langs akkers. We hebben uitleg gekregen over mais, suikerriet, rijst en verschillende fruitsoorten. Op de verschillende akkers waren mensen bezig met ploegen. Dit gebeurd dus met 2 grote ossen, een eg/ ploeg en een kleine kromgebogen bruin doorbakken man met sigaar. Overal werden we vriendelijk begroet.
Het uitzicht was prachtig, je rijdt dwars door een mooi landschap grote bergen tegemoet. Het enige dat je hoort zijn de voetstappen van je paard en de vogels. Heerlijk!

Ook zijn we langs de prehistoric wallpainting gereden. Dit is een berg beschilderd met een soort evolutie tijdlijn. Dit was het mooiste op afstand. Wij reden een stuk over de weg en waar alle volle touringcars links de weg vervolgde zijn wij lekker het veld weer in gereden.
Niet alles was makkelijk te rijden want op een gegeven moment werd het pad steeds blubberiger en op het eind liepen we door een rivier te spatten met onze paarden. Na de rivier was het weer blubberig (lees de spatten zaten op ons hoofd). Maar dat was allemaal de moeite waard, toen we eenmaal in een soort weide aankwamen moesten we de paarden aan het hek binden en de vacchero volgen. We klommen over een hekje en kwamen in een vallei terecht, het leek wel uit Jurassic Park te komen. Zo mooi!! Alleen maar wilderige groene planten, ruige bergen en een rustig kabbelend riviertje, prachtig!

We volgde onze gids en kwamen bij een soort hut op het water. Ze hadden een dam gemaakt in de rivier waardoor er een meertje ontstond. Het water was kraakhelder. We hebben een kokosnoot gekocht en die leeggedronken. Daarna ben ik even het water ingegaan. Het was toch nog wel erg koud, maar wel verfrissend. Toen er een grotere groep toeristen aankwam zijn wij vertrokken en zo bleven we toch lekker alleen rijden. De weg terug over het blubberpad was best weer een avontuur maar we hebben het overleefd.
De rest van de rit was door de vallei, hier was het terrein wat ruiger. De paden waren helemaal uitgesleten door de regen en ook wel glad. De paarden lette zelf ook op waar ze liepen, maar toch had Maarten’s paard een ander plan. Hij liep heel dicht langs de rand van het pad, waardoor Maarten in de struiken en takken terecht kwam, hij verloor zijn flesje water en zat al vloekend op het paard en deed een dappere poging deze naar de andere kant van het pad te sturen. De paden werden steeds steiler en ik vond het prachtig! Ook moesten we een aantal keer riviertjes en stroompjes oversteken, het was echt een soort survival 

Toen we na 5 uur weer bij de tabaksschuur aankwamen moesten we even een korte stop maken om sigaren te kopen en daarna reden we rustig terug naar de schuur, althans dat dacht ik. Ineens hoor ik geschreeuw achter me en zit de cowboy mijn paard op te jagen. Stel je voor: ik zit te chillen met een rugtas op, camera om mijn nek en niet mijn voeten in de stijgbeugels. Ik schrok me rot! Maar nadat ik mijn camera veilig om had gedaan hebben we nog een onwijs snelle eindsprint gedaan, we gingen zo snel dat mijn zonnebril van mijn neus zakte (ik had nog steeds geen stijgbeugels maar dat ik een klein detail) het was erg gaaf, zelf het paard van Maarten kwam in een gestaag galopje aan.

Na dit avontuur zijn we de berg weer opgeklauterd, inmiddels was het dus wel heet en bezweken we bijna. Maar bikkels als we zijn hebben we de auto gehaald en in de airco uitgepuft 

We zijn naar Vinales gereden voor de lunch, deze was erg goed en daarna zijn we nog door het (toeristische) centrum gewandeld. Na het eten zijn we nog rond gaan rijden in de vallei maar uiteindelijk waren we het toch wel zo zat dat we terug zijn gegaan naar de casa. We hebben lekker in de schommelstoel een koud blikje leeggeslurpt en vast de kaart bekeken voor morgen.

Ook vanavond eten we bij onze casa, het was weer erg lekker en veel. We hadden varkensvlees, rijst met zwarte bonen saus, salade, fruit en fritata’s. Na het eten ging ik me even omkleden, na 5 minuten kwam Maarten me halen omdat er een verassing was…. De vrouw des huizes had een taart voor mij gemaakt, omdat ik jarig was. Het was een hele mooie taart (wit en roze). Op de taart stond fijne verjaardag Melanie (maar dan in het Spaans), Ook ging zij voor mij zingen en ik moest het kaarsje uitblazen. Het was een erg leuke verassing 

Na de taart zijn we naar het dorp gelopen, was maar 10 minuten. We kregen de tip om naar het centrum cultura te gaan dus dat hebben we gedaan. We waren de eerste die er waren, best grappig. We begonnen met een Moijto en een Cuba Libre. Na een tijdje kwamen er steeds meer mensen binnen, de band had ge soundchecked en de dansgroep geoefend en het ging dan eindelijk beginnen. De band was wel goed, alleen ging er niemand dansen.

Niet op de dansvloer in ieder geval, wel op de plekken buiten de spotlight. Ook hebben we ons prima vermaakt door te kijken naar verschillende tactieken en pogingen van een Cubaanse mooiboy die een Belgsiche meid probeerde te versieren. Het was erg grappig omdat echt niets werkte. De dansgroep deed verschillende optredens en het was best aardig, er was 1 jongen bij die echt heel goed kon dansen. Alle acts kwamen na hun optreden langs met een hoed of bekertje zodat we er ff geld in konden gooien. Wij hadden een paar moijto’s op en waren behoorlijk flauw en ons kleingeld was op. Maar die gasten bleven gewoon staan tot je wat gaf, ze wilde zelf wel ff je grote briefje gaan wisselen bij de bar hahaha. Om ze weg te krijgen hebben we heel sneaky wat 20 euro centen uitgedeeld en zijn we daarna naar huis gegaan.

Op weg naar huis gebeurde zo iets grappigs, dat vertellen we pas als we thuis zijn. Maar we moesten allebei zo hard lachen dat we bijna niet meer konden lopen 