Cueva santo Thomas & Castle in the clouds
Blijf op de hoogte en volg Melanie
12 Augustus 2013 | Cuba, Viñales
Dag 6 Cueva Santo Thomas en The castle in the clouds.
Vanmorgen hebben we weer lekker ontbeten in Vinales en nadat we de auto hadden ingepakt zijn we vertrokken. Eerst nog een korte stop bij een ‘supermarkt’ , het postkantoor en toen een poging gedaan om te tanken.
Ten eerste konden we al bijna niet bij de tank komen omdat er een bus , tractor en vrachtwagen voor stonden, de eigenaar van de auto die bij de tank stond had schijnbaar erg veel te bespreken binnen want na 10 minuten was hij nog niet terug. Ook waren er 2 mannen die met hun brommetjes voor drongen en ons getoeter negeerde, we hebben besloten om bij de autopista te tanken.
Ok, op weg naar Cueva Santo Thomas. Dit is een grottenstesel van 8 verschillende niveau’s en 46 km lang. Het is 1 van de grootste grottenstelsel in Zuid-Amerika. Langs de weg stonden wel borden maar eenmaal in het dorpje was er niets meer aangegeven, dus hebben wij iemand aangesproken. Toen wij zeiden dat we naar de grotten op zoek waren, zei deze man “oh, maar ik ben de gids”. Wij dachten hmm, dat is ook toevallig, maar weet je wat we gaan wel ff mee en dan zien we het wel. We hebben de auto geparkeerd en zijn de man gevolgd. Hij had inderdaad een mooi gebouwtje met tafels en stoelen, boeken over grotten en er hing allerlei nieuw materiaal (helm, hoofdlampjes en klimtouwen). Sof ar so good. De gids gaf wat uitleg en daarna gingen we naar de ingang. Om daar te komen moesten we achter allerlei huisjes langs, over 3 gammele hekjes en door een gare akker, daarna als een stel berggeiten over rotsen klimmen maar daar was dan eindelijk de ingang… een gat tussen 2 rosten in.
Die kerel ging helemaal voordoen hoe we moesten afdalen want het was best heel steil, daarna moesten we ff de lampjes uitdoen om onze ogen ook aan het duister te laten wennen. (sta je daar nog na te hijgen van al dat geklauter in het pikke donker.) De gang waar wij door heen liepen was heel groot en hoog, er was zoveel te zien. Aparte rotsformaties, stalagmieten, stalagtieten, zuilen en kleine meertjes. Heel gaaf. We zijn de grot op het 6e niveau ingekomen en zijn afgedaald naar het 5e niveau. We moesten best wel steile stukken klimmen, ook plat tegen de wand gedrukt zodat je niet naar beneden zou vallen. De grot is nog helemaal in originele staat, dat wil zeggen geen enkele vorm van verlichting of een pad ofzo.We zaten ook helemaal onder de rode klei Onze gids heeft best wel het een en ander uitgelegd, ook dit weer in het Spaans.
Toen we eenmaal weer uit de grot waren moesten we betalen, best vreemd aangezien we dat ook best bij de hut hadden kunnen doen,maar ok. We hadden van te voren vergeten te vragen wat het zou kosten dus ja toen wij daar boven in de berg zaten kon hij gewoon maar wat verzinnen. Het kostte 15 cuc p.p. Niet superduur maar we zijn ongetwijfeld getild. Na een barre tocht terug door de struiken, akkers, gammele hekjes enz kregen we wel een lekker mangosapje. We vragen ons serieus af of als we deze grot op internet opzoeken we deze kerel ook zien of dat er nog om de hoek een officiële ingang zat, maar ach het was gaaf!
Hierna zijn we richting de autopista vertrokken en naar Soroa gescheurd. Dit is allemaal in 1 keer goed gegaan en we waren er ook snel. We waren mooi op tijd en zijn eerst naar onze Casa gegaan; Casa de l’arte. We hebben een heel schattige kamer, het is een soort rondavel met een vlonder zodat je buiten kan zitten en een badkamer. Ook zijn er 2 grote bedden met klamboe (heel fijn voor Maarten). We kijken uit op een soort bos met palmbomen en de tuin is heel mooi.
We zijn naar het Castle in the clouds gegaan. Een ruïne van een kasteel wat ooit van een rijke koffieboer uit Mallorca is geweest. Het was echt een heel gaaf pand, wel vervallen maar toch nog mooi. Beetje jammer dat er mensen binnen hadden zitten kakken (geen grap)!
Bij het kasteel was nog een oud, wel opgeknapt pand. Hierin was een bar en een klein zwembad. Er waren veel Cubanen, dus herrie en we zijn niet in het zwembadje gegaan. Wel hebben we op de kasteelmuur een broodje gegeten. Lekker met de blote voeten los bungelend, wind door de haren genieten wat een prachtig uitzicht.
Het was inmiddels heel erg heet en we waren toe aan wat verkoeling. Jammer genoeg was hij de ‘spa’ het dak ingestort door de regen en wij hadden geen zin om naar de waterval te lopen want het was zo superdruk met Cubanen dat je waarschijnlijk toch niet kon zwemmen. Gelukkig is er in dit dorp een soort centerpark. Wij hebben 2 cuc betaald en hebben aan het eind van de middag daar in het zwembad gechilled, erg fijn
We hebben in de mooie voortuin tijdens het eten van de zonsondergang genoten. En van alle krekels en vogels.
Vanmorgen hebben we weer lekker ontbeten in Vinales en nadat we de auto hadden ingepakt zijn we vertrokken. Eerst nog een korte stop bij een ‘supermarkt’ , het postkantoor en toen een poging gedaan om te tanken.
Ten eerste konden we al bijna niet bij de tank komen omdat er een bus , tractor en vrachtwagen voor stonden, de eigenaar van de auto die bij de tank stond had schijnbaar erg veel te bespreken binnen want na 10 minuten was hij nog niet terug. Ook waren er 2 mannen die met hun brommetjes voor drongen en ons getoeter negeerde, we hebben besloten om bij de autopista te tanken.
Ok, op weg naar Cueva Santo Thomas. Dit is een grottenstesel van 8 verschillende niveau’s en 46 km lang. Het is 1 van de grootste grottenstelsel in Zuid-Amerika. Langs de weg stonden wel borden maar eenmaal in het dorpje was er niets meer aangegeven, dus hebben wij iemand aangesproken. Toen wij zeiden dat we naar de grotten op zoek waren, zei deze man “oh, maar ik ben de gids”. Wij dachten hmm, dat is ook toevallig, maar weet je wat we gaan wel ff mee en dan zien we het wel. We hebben de auto geparkeerd en zijn de man gevolgd. Hij had inderdaad een mooi gebouwtje met tafels en stoelen, boeken over grotten en er hing allerlei nieuw materiaal (helm, hoofdlampjes en klimtouwen). Sof ar so good. De gids gaf wat uitleg en daarna gingen we naar de ingang. Om daar te komen moesten we achter allerlei huisjes langs, over 3 gammele hekjes en door een gare akker, daarna als een stel berggeiten over rotsen klimmen maar daar was dan eindelijk de ingang… een gat tussen 2 rosten in.
Die kerel ging helemaal voordoen hoe we moesten afdalen want het was best heel steil, daarna moesten we ff de lampjes uitdoen om onze ogen ook aan het duister te laten wennen. (sta je daar nog na te hijgen van al dat geklauter in het pikke donker.) De gang waar wij door heen liepen was heel groot en hoog, er was zoveel te zien. Aparte rotsformaties, stalagmieten, stalagtieten, zuilen en kleine meertjes. Heel gaaf. We zijn de grot op het 6e niveau ingekomen en zijn afgedaald naar het 5e niveau. We moesten best wel steile stukken klimmen, ook plat tegen de wand gedrukt zodat je niet naar beneden zou vallen. De grot is nog helemaal in originele staat, dat wil zeggen geen enkele vorm van verlichting of een pad ofzo.We zaten ook helemaal onder de rode klei Onze gids heeft best wel het een en ander uitgelegd, ook dit weer in het Spaans.
Toen we eenmaal weer uit de grot waren moesten we betalen, best vreemd aangezien we dat ook best bij de hut hadden kunnen doen,maar ok. We hadden van te voren vergeten te vragen wat het zou kosten dus ja toen wij daar boven in de berg zaten kon hij gewoon maar wat verzinnen. Het kostte 15 cuc p.p. Niet superduur maar we zijn ongetwijfeld getild. Na een barre tocht terug door de struiken, akkers, gammele hekjes enz kregen we wel een lekker mangosapje. We vragen ons serieus af of als we deze grot op internet opzoeken we deze kerel ook zien of dat er nog om de hoek een officiële ingang zat, maar ach het was gaaf!
Hierna zijn we richting de autopista vertrokken en naar Soroa gescheurd. Dit is allemaal in 1 keer goed gegaan en we waren er ook snel. We waren mooi op tijd en zijn eerst naar onze Casa gegaan; Casa de l’arte. We hebben een heel schattige kamer, het is een soort rondavel met een vlonder zodat je buiten kan zitten en een badkamer. Ook zijn er 2 grote bedden met klamboe (heel fijn voor Maarten). We kijken uit op een soort bos met palmbomen en de tuin is heel mooi.
We zijn naar het Castle in the clouds gegaan. Een ruïne van een kasteel wat ooit van een rijke koffieboer uit Mallorca is geweest. Het was echt een heel gaaf pand, wel vervallen maar toch nog mooi. Beetje jammer dat er mensen binnen hadden zitten kakken (geen grap)!
Bij het kasteel was nog een oud, wel opgeknapt pand. Hierin was een bar en een klein zwembad. Er waren veel Cubanen, dus herrie en we zijn niet in het zwembadje gegaan. Wel hebben we op de kasteelmuur een broodje gegeten. Lekker met de blote voeten los bungelend, wind door de haren genieten wat een prachtig uitzicht.
Het was inmiddels heel erg heet en we waren toe aan wat verkoeling. Jammer genoeg was hij de ‘spa’ het dak ingestort door de regen en wij hadden geen zin om naar de waterval te lopen want het was zo superdruk met Cubanen dat je waarschijnlijk toch niet kon zwemmen. Gelukkig is er in dit dorp een soort centerpark. Wij hebben 2 cuc betaald en hebben aan het eind van de middag daar in het zwembad gechilled, erg fijn
We hebben in de mooie voortuin tijdens het eten van de zonsondergang genoten. En van alle krekels en vogels.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
