Holguin here we come

Dag 17 Holguin here we come

Vanmorgen moesten we wederom vroeg uit bed om het ontbijt niet te missen. Na het ontbijt hadden we een relaxing massage geregeld. Ik was eerst aan de beurt en Mel kon ondertussen het verhaal van gisteren typen en haar tas inpakken. Na een uur waren de rollen omgedraaid. Nadat ik mijn tas had gepakt lag ik met de airco aan Discovery Channel te kijken met Spaans nagesynchroniseerde mythbusters. Na een kwartier viel net als gisteren de stroom weer uit door het onweer en dus ging ik buiten maar wat rondkijken. Toen Mel klaar was hebben we nog even geklungeld in het hotel, want het zat immers bij de prijs inbegrepen en het eten was er erg goed.
Na de lunch zijn we vertrokken richting Holguin. Nu het zicht beter was en we wisten dat de auto het parcours aan kon was het een stuk minder spannend en via de zandwegen kwamen weer in Contramaestre. Daar gingen we weer de provinciale weg op richting Baire en Bayamo. Ook in Bayamo ging het dit keer een stuk soepeler en al snel hadden we de weg naar Holguin gevonden. Nog even zijn we gestopt voor een ijsje omdat Mel daar al dagen naar snakte, want dat hadden ze onderweg naar El Santon nergens en ook niet in het hotel. De weg van Bayamo naar Holguin was in feite één lange rechte weg van zo’n 75 km en leidde ons tussen de weilanden en grote suikerrietplantages door. Het asfalt was wel slecht en dus reed ik slechts zo’n 50 à 60 km/u.

Na een dik uur kwamen we aan bij Holguin. Mel moest nodig naar de wc dus het was zaak onze casa snel te vinden. Gelukkig stond onze Casa ook duidelijk op de plattegrond in het ANWB boek aangegeven en na een klein kwartiertje stonden we voor een prachtig zalm roze koloniale woning, Villa Liba. We werden ontzettend vriendelijk ontvangen door onze gastheer Jorge. Enthousiast vertelde hij over zijn Libanese roots, over het huis, Holguin en over z’n werk als Environment Specialist. We moesten z’n huis als ons huis beschouwen en hij beschouwde ons als familie en dus kreeg ik ook een dikke omhelzing en een zoen. Dat is de manier waarop mannen hun vrienden en familie hier begroeten. Jorge z’n hobby en koken en hij gebruikt alleen maar biologische producten omdat hij fel tegen het gebruik van chemicaliën is. De vrouw van Jorge, Mariella is alternatief therapeut en geneest mensen met Yoga, Reiki, Massage, hypnose en meditatie.
Nadat we op onze kamer wat uitgerust en TV hadden gekeken stond er een overheerlijke maaltijd voor ons klaar met T-bone steak, frietjes, rijst, soep en salade. Jorge regelde er nog een leuk Cubaans muziekje bij en zo zaten we heerlijk in hun woonkamer te dineren. Toen hij in de gaten had dat wij het eten erg lekker vonden was hij helemaal in z’n nopjes en was z’n missie geslaagd.

Na het eten zijn we nog een rondje door Holguin gelopen, maar het was al donker en nagenoeg alle winkeltjes waren al dicht. Toch merkte we al meteen duidelijk verschil met andere steden. In Holguin is de sfeer heel relax en ongedwongen. Zoals Jorge het omschreef: “in Holguin ben je geen toerist, maar wordt je gewoon behandeld en gezien als Cubaan.” Na onze wandeling zijn we heerlijk op het bed neergeploft om wat TV te kijken en dit verhaal te typen. Morgen gaan we Holguin en de omgeving verkennen.