Pech op de panorama route
Blijf op de hoogte en volg Melanie
24 Juli 2014 | Zuid-Afrika, Hazyview
Dag 11 het avontuur van de panorama route
Vanochtend zijn we redelijk vroeg opgestaan zodat we ruim de tijd hadden voor de panorama route. Aan de ontbijttafel werden we “vergezeld” door een stel Nederlanders en twee meiden uit Friesland. Niet dat we hierop zaten te wachten, maar al met al was het best prima gezelschap. Na het ontbijt hebben we onze rugzak en koelbox ingepakt en zijn we vertrokken.
Onderweg naar Graskop was een grote bushfire langs de weg op een hele steile klif. Zodoende waren ze met 2 blushelikopters en een blusvliegtuig de vlammen aan het bestrijden. Toen we rustig langs de brandweerlieden reden onderaan de klif kwam er een rots zo groot als een voetbal 2 meter voor de auto neer op het asfalt… dat was dus geluk want die wil je zeker niet op je auto hebben.
Na onze weg vervolgd te hebben wilde we bij de Mac Mac falls gaan kijken maar hiervoor moest je entree betalen aldus de corrupt ogende guard. Dat hebben we niet gedaan en verderop zijn we bij de Maria waterval gaan kijken die gewoon gratis was.
Hierna zijn we naar Pelgrims Rest gereden, een oud goudzoekers dorpje, waar we koffie hebben gedronken. Toen we terugkwamen bij de auto zagen we dan een of andere gast onze auto had gewassen ondanks het briefje onder de ruit dat zei “Don’t wash our car!”. We lieten de auto even voor wat het was en zijn wat souvenirs gaan kopen bij de kraampjes in het dorp. Toen we terugkwamen bij de auto en wilde vertrekken kwam de boosdoener natuurlijk vragen om geld, maar we hebben hem op het briefje gewezen en zijn na enige discussie en allerlei zielige smoezen weggereden zonder te betalen.
Vervolgens richting de panorama route gereden en daar zijn we bij diverse viewpoints en watervallen uitgestapt om van al het natuurlijk schoon en de vergezichten te genieten. Bourke’s luck potholes stak en met kop en schouder bovenuit met z’n mega watervallen en diepe canyons. Toen we op weg terug naar de auto een ijsje hadden gekocht kwamen we in gesprek met een Belg die al jaren in ZA woonde en na z’n pensionering als gids was gaan werken. Hij wees ons erop dat als we de boot wilde halen we nu toch echt moesten gaan omdat we het anders niet gingen redden. Dus dat deden wij.
Naar de boot was nog ongeveer 1,5 uur rijden want we moesten helemaal om het stuwmeer heen rijden door de bergen (over een smalle pas). Onderweg zat het flink tegen met alweer wegwerkzaamheden en diverse vrachtwagens die stapvoets de berg af sukkelden. Uiteindelijk moest ik dus flink het gas in trappen om nog op tijd te komen. Rond vertrektijd draaide ik van de mainroad af een hobbelige zandweg vol gaten en grote scherpe stenen in richting de boot. Iets te gehaast reed ik over de slechte weg bezaaid met stenen en toen we uitstapten zagen we een spoor van zo’n 30 meter richting onze auto…
Eerst maar snel op de boot gegaan die op het punt stond om te vertrekken en genoten van een rondvaart over het stuwmeer van de Blyde River Canyon. Prachtige rotsformaties en flora en fauna zorgde voor een aangename tocht. De gids wist veel te vertellen over het gebied en het ontstaan ervan. Maar in m’n achterhoofd maakte ik me toch al wel zorgen over hetgeen we bij terugkomst zouden aantreffen.
Weer bij de auto was de diagnose snel gesteld; een gat in de radiateur. Nog geprobeerd om hem met water te vullen maar dat liep er meteen weer uit. Een aardige familie uit ZA wilde ons wel een lift geven naar het Swadini resort zo’n 5km verderop dus dat aanbod hebben we maar aangenomen aangezien je daar een stuk veiliger bent en diverse faciliteiten had om eventueel zelfs de nacht door te brengen.
Na flink heen en weer bellen met Hertz had ik uiteindelijk kunnen regelen dat er een towtruck met vervangende auto onze kant op kwam, maar die moest nog helemaal uit Nelspruit komen, zo’n 200km verderop. We zijn dus eerst maar gaan eten in het restaurant. Het was een soort van der Valk achtige tent met buffet en alleen maar bejaarden, maargoed het eten was prima en het maakte het wachten een stuk aangenamer.
In de veronderstelling dat de towtruck rond 20u zou arriveren liepen we rond 19.45 terug naar de ingang om hem daar op te wachten. De portier had net een telefoontje gehad dat de towtruck was vertrokken dus toen wisten we al genoeg… het ging laat worden voordat hij er was.
Na zo’n 2 uur wachten buiten bij de portier kwam eindelijk het goede nieuws via de portofoon dat de towtruck was gearriveerd bij de main gate van het park en na 5 minuten zagen we eindelijk de vrachtwagen met zwaailichten waar we al zolang op wachtten. Na de nieuwe auto afgeladen te hebben gingen we kapotte in de bush ophalen, dus Mel en ik mee in de vrachtwagen. Eenmaal weer terug bij de portier en de nieuwe auto hebben we alle bagage overgeladen, nog wat papierwerk ingevuld en rond 22.30 konden we dan eindelijk richting huis (Hazyview), dat nog zo’n 1,5 uur rijden was.
De wegen waren middels reflectoren een soort van goed verlicht en het was gelukkig rustig en geen beesten onderweg dus na een redelijk voorspoedige rit waren we dan eindelijk thuis en konden we gaan slapen want dit avontuur en het wachten had ons flink uitgeput. Al met al dus goed afgelopen en weer een mooi verhaal en ervaring opgedaan.
Vanochtend zijn we redelijk vroeg opgestaan zodat we ruim de tijd hadden voor de panorama route. Aan de ontbijttafel werden we “vergezeld” door een stel Nederlanders en twee meiden uit Friesland. Niet dat we hierop zaten te wachten, maar al met al was het best prima gezelschap. Na het ontbijt hebben we onze rugzak en koelbox ingepakt en zijn we vertrokken.
Onderweg naar Graskop was een grote bushfire langs de weg op een hele steile klif. Zodoende waren ze met 2 blushelikopters en een blusvliegtuig de vlammen aan het bestrijden. Toen we rustig langs de brandweerlieden reden onderaan de klif kwam er een rots zo groot als een voetbal 2 meter voor de auto neer op het asfalt… dat was dus geluk want die wil je zeker niet op je auto hebben.
Na onze weg vervolgd te hebben wilde we bij de Mac Mac falls gaan kijken maar hiervoor moest je entree betalen aldus de corrupt ogende guard. Dat hebben we niet gedaan en verderop zijn we bij de Maria waterval gaan kijken die gewoon gratis was.
Hierna zijn we naar Pelgrims Rest gereden, een oud goudzoekers dorpje, waar we koffie hebben gedronken. Toen we terugkwamen bij de auto zagen we dan een of andere gast onze auto had gewassen ondanks het briefje onder de ruit dat zei “Don’t wash our car!”. We lieten de auto even voor wat het was en zijn wat souvenirs gaan kopen bij de kraampjes in het dorp. Toen we terugkwamen bij de auto en wilde vertrekken kwam de boosdoener natuurlijk vragen om geld, maar we hebben hem op het briefje gewezen en zijn na enige discussie en allerlei zielige smoezen weggereden zonder te betalen.
Vervolgens richting de panorama route gereden en daar zijn we bij diverse viewpoints en watervallen uitgestapt om van al het natuurlijk schoon en de vergezichten te genieten. Bourke’s luck potholes stak en met kop en schouder bovenuit met z’n mega watervallen en diepe canyons. Toen we op weg terug naar de auto een ijsje hadden gekocht kwamen we in gesprek met een Belg die al jaren in ZA woonde en na z’n pensionering als gids was gaan werken. Hij wees ons erop dat als we de boot wilde halen we nu toch echt moesten gaan omdat we het anders niet gingen redden. Dus dat deden wij.
Naar de boot was nog ongeveer 1,5 uur rijden want we moesten helemaal om het stuwmeer heen rijden door de bergen (over een smalle pas). Onderweg zat het flink tegen met alweer wegwerkzaamheden en diverse vrachtwagens die stapvoets de berg af sukkelden. Uiteindelijk moest ik dus flink het gas in trappen om nog op tijd te komen. Rond vertrektijd draaide ik van de mainroad af een hobbelige zandweg vol gaten en grote scherpe stenen in richting de boot. Iets te gehaast reed ik over de slechte weg bezaaid met stenen en toen we uitstapten zagen we een spoor van zo’n 30 meter richting onze auto…
Eerst maar snel op de boot gegaan die op het punt stond om te vertrekken en genoten van een rondvaart over het stuwmeer van de Blyde River Canyon. Prachtige rotsformaties en flora en fauna zorgde voor een aangename tocht. De gids wist veel te vertellen over het gebied en het ontstaan ervan. Maar in m’n achterhoofd maakte ik me toch al wel zorgen over hetgeen we bij terugkomst zouden aantreffen.
Weer bij de auto was de diagnose snel gesteld; een gat in de radiateur. Nog geprobeerd om hem met water te vullen maar dat liep er meteen weer uit. Een aardige familie uit ZA wilde ons wel een lift geven naar het Swadini resort zo’n 5km verderop dus dat aanbod hebben we maar aangenomen aangezien je daar een stuk veiliger bent en diverse faciliteiten had om eventueel zelfs de nacht door te brengen.
Na flink heen en weer bellen met Hertz had ik uiteindelijk kunnen regelen dat er een towtruck met vervangende auto onze kant op kwam, maar die moest nog helemaal uit Nelspruit komen, zo’n 200km verderop. We zijn dus eerst maar gaan eten in het restaurant. Het was een soort van der Valk achtige tent met buffet en alleen maar bejaarden, maargoed het eten was prima en het maakte het wachten een stuk aangenamer.
In de veronderstelling dat de towtruck rond 20u zou arriveren liepen we rond 19.45 terug naar de ingang om hem daar op te wachten. De portier had net een telefoontje gehad dat de towtruck was vertrokken dus toen wisten we al genoeg… het ging laat worden voordat hij er was.
Na zo’n 2 uur wachten buiten bij de portier kwam eindelijk het goede nieuws via de portofoon dat de towtruck was gearriveerd bij de main gate van het park en na 5 minuten zagen we eindelijk de vrachtwagen met zwaailichten waar we al zolang op wachtten. Na de nieuwe auto afgeladen te hebben gingen we kapotte in de bush ophalen, dus Mel en ik mee in de vrachtwagen. Eenmaal weer terug bij de portier en de nieuwe auto hebben we alle bagage overgeladen, nog wat papierwerk ingevuld en rond 22.30 konden we dan eindelijk richting huis (Hazyview), dat nog zo’n 1,5 uur rijden was.
De wegen waren middels reflectoren een soort van goed verlicht en het was gelukkig rustig en geen beesten onderweg dus na een redelijk voorspoedige rit waren we dan eindelijk thuis en konden we gaan slapen want dit avontuur en het wachten had ons flink uitgeput. Al met al dus goed afgelopen en weer een mooi verhaal en ervaring opgedaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
