dag 4 Coconino en Jerome

Dag 4 Sedona, een reis door de tijd

Vanmorgen waren we redelijk vroeg wakker want ons huisje heeft alleen maar vitrage gordijnen. Nadat we op het gemak waren opgestaan hebben we lekker in de tuin ontbeten. Vervolgens zijn we richting het centrum van Sedona gereden om te tanken en wat ijs voor in de koelbox te halen.

Hierna zijn we het Coconino State park in gegaan op zoek naar de Honanki ruines gegaan. Hier woonde de Sinagua indianen rond 1200 voor Chr. De weg ernaar toe was al een belevenis op zich want na een paar mijl verharde weg kwamen we op een dirt road die hier en daar erg slecht was. Gelukkig staat onze pickup lekker hoog dus hadden we geen problemen. Eenmaal aan gekomen bij de ruines was het een klein stuk lopen vanaf de parkeerplaats tot bij de rotswand waaronder de ruines waren gesitueerd. Die mensen hadden een zeer geschikt plekje uitgezocht destijds... helemaal in de schaduw, beschut en zeer goed gecamouleerd dus bijna onvindbaar. Nadat we kort bij de frescos stonden te kijken kwam een man ons waarschuwen dat er een ratelslag naast het pad zat. Uit nieuwsgierigheid liepen we mee om te kijken en ja hoor onder een berg rotsen kon je hem opgekruld zien liggen. Voor die beesten kun je rustig uitkijken dus met een ommetje zijn we teruggelopen naar de ruines om deze goed te bekijken. Ze waren nog redelijk goed in takt.

Na ons bezoek zijn we over de dirt road teruggereden en toen we een mooi schaduw plekje langs de weg zagen besloten we om daar de auto aan de kant te zetten en op de klep te lunchen (op de klep zitten heet tailgaten). Na een gezonde lunch, restjes sla van gisterenavond en een ciabatta, reden we verder. Op een gegeven moment herkende ik de weg niet echt meer en na een tijdje bleek wel waarom. We hadden ergens een afslag gemist en kwam nu niet in Sedona terug, maar een heel stuk erbuiten op de doorgaande weg uit. Zodoende besloten we het rondje van die dag andersom te rijden en werd onze volgende bestemming het spookstadje Jerome.

Jerome is een oud mijnwerkers dorpje op zo'n 20 mijl van Sedona waar de orginele mijn tot 1920 ongeveer werd gebruikt. Vanuit de vallei reden we een kronkelige weg omhoog. In Jerome aangekomen vonden we het beide niet echt een spookstadje. Even wat research leerde ons dat we nog wat verder moesten rijden. Wel kwamen we langs een kopermijn wie 1900 feet (ruim 600 meter) de grond in ging. Daarna reden door Jerome heen. Het oude centrum was net een soort tijdcapsule. Alleen de auto's, kleding en appatuur liet blijken dat je in 2016 bent en niet in 1930. We reden langs winkeltjes en toen we door het dorp heen waren kwam onze afslag naar de Ghost town. Toen we daar aankwamen keken we direct onze ogen uit want het was echt een grote dumpyard van oude auto's en ander metaal en daar tussen stonden allerlei oude mijnwerkers hutten. Via de shop kwamen we binnen de hekken en mocht je overal vrij rondlopen. Ik keek mn ogen uit. De ene auto was nog ouder dan de andere. Echt geweldig mooi maar tegelijk gaat het ook aan m'n hart dat zulke mooie oldtimers daar weg staan te rotten tussen een meter hoog onkruid. Na wat rondlopen tussen de auto's kwamen bij diverse gebouwen, een oude smederij, garage, winkeltje, school en tankstation. Ook hier lag overal oud ijzer en stonden er vele oude voertuigen uit de mijnbouw, vrachtwagens en pickups. De eigenaar, een markant figuur liep tussen de rotzooi en sprak zo nu en dan wat mensen aan. Wij hebben ook nog even met hem staan praten en naar het verhaal achter de plaats gevraagd.

Na een geweldige stop in Jerome zijn we onze weg vervolgd en reden we door richting Oakcreek vally. In deze vallei staan diverse bijzondere rotsformaties die met een beetje fantasie bijna allemaal wel ergens op lijken. We zijn gestopt bij Bell rock en hebben daar een kleine wandeling gemaakt. Vervolgens zijn we bij de cathedral gaan kijken. Deze kerk is in 2007 tussen een paar rotsen gemaakt. Daarna zijn we naar huis gegaan voor een klein dutje, want we waren allebei behoorlijk moe. Na een powernap, ben ik als de sodemieter gaan koken want we hadden een speciaal avondprogramma op de planning. Na een half uurtje had ik in de kleine keuken een pastamaaltijd bereid en met de pan ingepakt in handdoeken zijn we op pad gegaan. We hadden een mooie rots gezien vanaf waar je een mooi uitzicht had en goed kon genieten van de zonsondergang. Daar hebben we heerlijk gegeten en genoten en natuurlijk foto's gemaakt van het prachtige uitzicht. Hierna zijn we nog de weg waaraan ons huisje staat eens verder doorgereden om te kijken wat daar nog was en uiteindelijk zijn we naar huisgegaan en hebben we wat verhaaltje getypt omdat we flink achterliepen. Daarna zijn we heerlijk gaan slapen.