Dag 5 Cayo Jutias
Blijf op de hoogte en volg Melanie
12 Augustus 2013 | Cuba, Viñales
Dag 5 Cayo Jutias
Vanmorgen een beetje brak wakker geworden van alle Mojitos. Weer het standaard, maar heerlijke ontbijt genuttigd. Melanie kreeg nog even bijna een hartaanval toen zij de luiken open wilde doen en er een kikker naast de hendel zat. Toen onze strandspullen bij elkaar geraapt voor ons bezoek aan Caya Jutias, een eiland dat met het vaste land is verbonden dmv een 4km lange strekdam. De weg erheen was in het begin prima en zowaar stonden er ook goede wegwijsborden dus alles ging boven verwachting. Het laatste stuk weg was wel slecht ook weer met overal van die diepe gaten, maargoed dat hoort er gewoon bij.
De natuur onderweg was beeldschoon, maar duidelijk anders dan in valle de vinales, waarschijnlijk door de nabijheid vd zee en de afwezigheid vd bergen.
Onderweg zagen heel veel mensen te paard en met paardenkarren en ook weer met ossen. Een paard is hier gewoon wat bij ons een scootertje is. Een stukje luxe wat eigenlijk heel handig en betaalbaar is, maar toch niet iedereen heeft er eentje, maar gemiddeld genomen zie ze overal
Bij het begin van de strekdam 2x5 cuc bestaald en toen op richting het eiland. Daar aangekomen zagen we een zandpad dat naar de vuurtoren leidde. Snel een paar mooie foto’s geschoten, want er stond een bord zone militar en er kwam snel na onze komst een kerel naar buiten om polshoogte te nemen. Vervolgens doorgereden naar het “echte” strand. Zag er prima uit met mooi blauw water.
De zee was heerlijk van temperatuur, maar je kon er niet heel mooi snorkelen. We lagen heerlijk onder een palmboom geparkeerd lekker te chillen. Het was opzich niet heel druk. Om te lunchen gingen we even naar het restaurantje, ofwel beachclub, hoe je het noemen wil. We waren al gewaarschuwd door onze gastvrouw dat het eten daar slecht was en ze had idd ronduit gelijk. Ze hadden niets wat op de kaart stond en het eten dat ze hadden was echt vreselijk smerig! Na de lunch zijn we verkast omdat het ons iets te druk begon te worden. Een flink stuk verderop vonden we een mooi plekje met een soort hut die iemand gebouwd had op het strand van palmtakken. De hut was een beetje ingestort dus ik had hem wat opgeknapt en toen konden we er heerlijk in liggen, in de schaduw.
Op het tweede plekje zaten allerlei kwallen dus durfde we de zee niet meer in en hebben we de middag rond de hut doorgebracht. Rond 16u terug richting huis. Na zo’n 1,5 uur kwamen we weer in Vinales en zijn we gaan eten in El Olivo, een mediterraans restaurant waar we eerder al een keer hadden geluncht. Eten was heerlijk en na het eten terug gekeerd naar onze casa, want we waren allebei best wel moe en morgen staat er weer een reisdagje op de planning naar onze nieuwe casa in Soroa…
Vanmorgen een beetje brak wakker geworden van alle Mojitos. Weer het standaard, maar heerlijke ontbijt genuttigd. Melanie kreeg nog even bijna een hartaanval toen zij de luiken open wilde doen en er een kikker naast de hendel zat. Toen onze strandspullen bij elkaar geraapt voor ons bezoek aan Caya Jutias, een eiland dat met het vaste land is verbonden dmv een 4km lange strekdam. De weg erheen was in het begin prima en zowaar stonden er ook goede wegwijsborden dus alles ging boven verwachting. Het laatste stuk weg was wel slecht ook weer met overal van die diepe gaten, maargoed dat hoort er gewoon bij.
De natuur onderweg was beeldschoon, maar duidelijk anders dan in valle de vinales, waarschijnlijk door de nabijheid vd zee en de afwezigheid vd bergen.
Onderweg zagen heel veel mensen te paard en met paardenkarren en ook weer met ossen. Een paard is hier gewoon wat bij ons een scootertje is. Een stukje luxe wat eigenlijk heel handig en betaalbaar is, maar toch niet iedereen heeft er eentje, maar gemiddeld genomen zie ze overal
Bij het begin van de strekdam 2x5 cuc bestaald en toen op richting het eiland. Daar aangekomen zagen we een zandpad dat naar de vuurtoren leidde. Snel een paar mooie foto’s geschoten, want er stond een bord zone militar en er kwam snel na onze komst een kerel naar buiten om polshoogte te nemen. Vervolgens doorgereden naar het “echte” strand. Zag er prima uit met mooi blauw water.
De zee was heerlijk van temperatuur, maar je kon er niet heel mooi snorkelen. We lagen heerlijk onder een palmboom geparkeerd lekker te chillen. Het was opzich niet heel druk. Om te lunchen gingen we even naar het restaurantje, ofwel beachclub, hoe je het noemen wil. We waren al gewaarschuwd door onze gastvrouw dat het eten daar slecht was en ze had idd ronduit gelijk. Ze hadden niets wat op de kaart stond en het eten dat ze hadden was echt vreselijk smerig! Na de lunch zijn we verkast omdat het ons iets te druk begon te worden. Een flink stuk verderop vonden we een mooi plekje met een soort hut die iemand gebouwd had op het strand van palmtakken. De hut was een beetje ingestort dus ik had hem wat opgeknapt en toen konden we er heerlijk in liggen, in de schaduw.
Op het tweede plekje zaten allerlei kwallen dus durfde we de zee niet meer in en hebben we de middag rond de hut doorgebracht. Rond 16u terug richting huis. Na zo’n 1,5 uur kwamen we weer in Vinales en zijn we gaan eten in El Olivo, een mediterraans restaurant waar we eerder al een keer hadden geluncht. Eten was heerlijk en na het eten terug gekeerd naar onze casa, want we waren allebei best wel moe en morgen staat er weer een reisdagje op de planning naar onze nieuwe casa in Soroa…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
