Dag 17 Bodie en Saddlebag lake
Blijf op de hoogte en volg Melanie
03 Augustus 2016 | Verenigde Staten, Bodie
Dag 17 Bodie en Saddlebag lake
Vanmorgen hebben we een beetje uitgeslapen, omdat we niet het NP in zouden gaan hoefde we ook niet op tijd uit bed. Vandaag gaan we naar Bodie, dat is de moeder aller Ghost town's. Herb (van Goldpoint) had ons er al van alles over verteld en zei dat we daar echt heen moesten gaan aangezien we toch ' in de buurt' waren. In de eerste instantie hadden we daar geen tijd voor omdat we 2 dagen Yosemity zouden doen en daarna door zouden rijden naar Kings Canyon/ Seqouia. Maar we hadden al vrij snel besloten die laatste 2 parken te skippen en wat langer in Yosemity te blijven en zodoende hadden we toch tijd om naar Bodie te gaan.
Bodie is een oude mijnwerkersstad die in 1859 is gesticht, maar tot 1875 werd en maar op kleine schaal naar goud en zilver gedolven. In 1975 werd er een grote goud ader ontdekt en het nieuws en de goudkoorts verspreidde zich snel. De periode tussen 1877 en 1881 waren de hay-days voor Body, dat wil zeggen dat de stad toen op zijn grootst was. Er woonden en werkte tussen de 8000 en 10000 mensen. En dat allemaal in een omgeving van woestijn, zonder stromend water, riolering en elektriciteit. Er waren veel ziektes en mensen die dood gingen door de luchtvervuiling maar dat hield mensen niet tegen om op zoek te gaan naar het grote geld. In die drukke periode waren er 30 mijnbedrijven en 9 fabrieken waarin de stenen verpletterd werden tot stof, daaruit werd dan weer het goud en zilver gezeefd, mede met behulp van kwik (lekker gezond) . Het goud en zilver werd gesmolten en dat werd weer opgestuurd naar een andere fabriek die het van elkaar scheidde en dan kreeg de baas zijn geld. Er werd een soort waterleiding aangelegd vanaf het meer naar de fabriek omdat in de vroegere tijd ze werkte met een stoommachine en die had natuurlijk heel veel water nodig. Later werd dit een elektromoter en was er ook stroom in de stad. Toen er op een gegeven moment geen winst meer werd behaald zijn veel fabrieken en hun arbeiders vertrokkken, 1 fabriek is tot 1970 open gebleven, maar deze is inmiddels ontsmet en word alleen nog maar gebruikt in de rondleidingen.
In het dorp staan nog ontzetten veel gebouwen waar dus ook nog van allerlei spullen in liggen, van poppen van kinderen tot half vergane kleding. Je mag lang niet overal naar binnen maar je kunt wel door de ruiten kijken en dat is ook gaaf. Er is ook een school, gevangenis, brandweer, smid en verschillende hotels en barren. De meeste ervan in aftanse toestand maarja het is ook al erg oud en wordt ook niet onderhouden.
We hadden mazzel want we waren met een self- guided tour bezig en toen we bij de fabriek aankwamen ging er net een tour ( 7 mensen) naar binnen. Je mag daar anders niet komen. Dus Maarten is snel die kant op gesprint en heeft gevraagd of we ook nog mee mochten en dat kon. De gids vertelde van alles over de geschiedenis van de mijn, hoe het werkte en hoe de techniek zich in de loop der tijd heeft ontwikkeld. Daarna gingen we de fabriek in, dat was best indrukwekkend. Als je bedenkt wat zij daar allemaal voor werk hebben gedaan zonder de technieken van toen, dat is wel bijzonder. De gids vertelde dat de fabrieken 6 dagen in de week 24 uur per dag draaide. Je hoorde dus niet alleen de stoomfluit constant maar ook het stampen van de machines in de fabriek. Er was een soort stampsysteem dat de grote stenen tot gruis stampte, dat ging 6 keer per seconde en dat dan keer 18 van die dingen in 1 fabriek. Plus alle luchtvervuiling die erbij komt kijken, ik zou er niet graag hebben gewoond.
Na deze rondleiding hebben we nog een beetje rondgestruint en daarna zijn we via de dirtroad terug gereden naar Lee Vining. Omdat het pas halverwege de middag was wilde we niet al terug naar het kamp. Ook omdat er door de vele hoge bomen bijna geen zon is.En daarom zijn we een stuk de Tioga Pass opgereden om naar Saddle bag lake te gaan. Daar bleek een ruime parkeerplaats te zijn met bearboxen en toiletten, ook was er een winkeltje en kon je er eten kopen. En dat midden tussen de bergen. Het meer was erg mooi, er lagen verschillende boten en er leek ook iets van een veerboot heen en weer te varen. Er lag ook sneeuw niet te ver van het meer, kun je nagaan hoe de temperatuur van het water zal zijn. Ik ben op mijn handdoek in de zon gaan lezen en Maarten is het water in gegaan. Onder het slaken van verschillende kreetjes is hij toch kopje onder gegaan en heeft hij ook nog even gezwommen. Toen de zon achter de bergen zakte zijn we terug gegaan naar het kamp. We moesten ook alle spullen op gaan ruimen want morgen gaan we aan het einde van de dag uit Yosemity richting LA. De uitgang die wij nemen zit aan de andere kant van het park dus moeten we alle spullen in de ochtend al meenemen.
Vanmorgen hebben we een beetje uitgeslapen, omdat we niet het NP in zouden gaan hoefde we ook niet op tijd uit bed. Vandaag gaan we naar Bodie, dat is de moeder aller Ghost town's. Herb (van Goldpoint) had ons er al van alles over verteld en zei dat we daar echt heen moesten gaan aangezien we toch ' in de buurt' waren. In de eerste instantie hadden we daar geen tijd voor omdat we 2 dagen Yosemity zouden doen en daarna door zouden rijden naar Kings Canyon/ Seqouia. Maar we hadden al vrij snel besloten die laatste 2 parken te skippen en wat langer in Yosemity te blijven en zodoende hadden we toch tijd om naar Bodie te gaan.
Bodie is een oude mijnwerkersstad die in 1859 is gesticht, maar tot 1875 werd en maar op kleine schaal naar goud en zilver gedolven. In 1975 werd er een grote goud ader ontdekt en het nieuws en de goudkoorts verspreidde zich snel. De periode tussen 1877 en 1881 waren de hay-days voor Body, dat wil zeggen dat de stad toen op zijn grootst was. Er woonden en werkte tussen de 8000 en 10000 mensen. En dat allemaal in een omgeving van woestijn, zonder stromend water, riolering en elektriciteit. Er waren veel ziektes en mensen die dood gingen door de luchtvervuiling maar dat hield mensen niet tegen om op zoek te gaan naar het grote geld. In die drukke periode waren er 30 mijnbedrijven en 9 fabrieken waarin de stenen verpletterd werden tot stof, daaruit werd dan weer het goud en zilver gezeefd, mede met behulp van kwik (lekker gezond) . Het goud en zilver werd gesmolten en dat werd weer opgestuurd naar een andere fabriek die het van elkaar scheidde en dan kreeg de baas zijn geld. Er werd een soort waterleiding aangelegd vanaf het meer naar de fabriek omdat in de vroegere tijd ze werkte met een stoommachine en die had natuurlijk heel veel water nodig. Later werd dit een elektromoter en was er ook stroom in de stad. Toen er op een gegeven moment geen winst meer werd behaald zijn veel fabrieken en hun arbeiders vertrokkken, 1 fabriek is tot 1970 open gebleven, maar deze is inmiddels ontsmet en word alleen nog maar gebruikt in de rondleidingen.
In het dorp staan nog ontzetten veel gebouwen waar dus ook nog van allerlei spullen in liggen, van poppen van kinderen tot half vergane kleding. Je mag lang niet overal naar binnen maar je kunt wel door de ruiten kijken en dat is ook gaaf. Er is ook een school, gevangenis, brandweer, smid en verschillende hotels en barren. De meeste ervan in aftanse toestand maarja het is ook al erg oud en wordt ook niet onderhouden.
We hadden mazzel want we waren met een self- guided tour bezig en toen we bij de fabriek aankwamen ging er net een tour ( 7 mensen) naar binnen. Je mag daar anders niet komen. Dus Maarten is snel die kant op gesprint en heeft gevraagd of we ook nog mee mochten en dat kon. De gids vertelde van alles over de geschiedenis van de mijn, hoe het werkte en hoe de techniek zich in de loop der tijd heeft ontwikkeld. Daarna gingen we de fabriek in, dat was best indrukwekkend. Als je bedenkt wat zij daar allemaal voor werk hebben gedaan zonder de technieken van toen, dat is wel bijzonder. De gids vertelde dat de fabrieken 6 dagen in de week 24 uur per dag draaide. Je hoorde dus niet alleen de stoomfluit constant maar ook het stampen van de machines in de fabriek. Er was een soort stampsysteem dat de grote stenen tot gruis stampte, dat ging 6 keer per seconde en dat dan keer 18 van die dingen in 1 fabriek. Plus alle luchtvervuiling die erbij komt kijken, ik zou er niet graag hebben gewoond.
Na deze rondleiding hebben we nog een beetje rondgestruint en daarna zijn we via de dirtroad terug gereden naar Lee Vining. Omdat het pas halverwege de middag was wilde we niet al terug naar het kamp. Ook omdat er door de vele hoge bomen bijna geen zon is.En daarom zijn we een stuk de Tioga Pass opgereden om naar Saddle bag lake te gaan. Daar bleek een ruime parkeerplaats te zijn met bearboxen en toiletten, ook was er een winkeltje en kon je er eten kopen. En dat midden tussen de bergen. Het meer was erg mooi, er lagen verschillende boten en er leek ook iets van een veerboot heen en weer te varen. Er lag ook sneeuw niet te ver van het meer, kun je nagaan hoe de temperatuur van het water zal zijn. Ik ben op mijn handdoek in de zon gaan lezen en Maarten is het water in gegaan. Onder het slaken van verschillende kreetjes is hij toch kopje onder gegaan en heeft hij ook nog even gezwommen. Toen de zon achter de bergen zakte zijn we terug gegaan naar het kamp. We moesten ook alle spullen op gaan ruimen want morgen gaan we aan het einde van de dag uit Yosemity richting LA. De uitgang die wij nemen zit aan de andere kant van het park dus moeten we alle spullen in de ochtend al meenemen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
