Dag 20 Save the whale
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Melanie
06 Augustus 2016 | Verenigde Staten, West Hills
Dag 20 Save the whale
Vandaag staat in het teken van de zee en het zeeleven. Nadat we rustig zijn opgestaan en ontbeten hebben zijn we op pad gegaan. Ons eerste doel van vandaag is om een stuk van de beroemde coastal highway te rijden. Na een klein stukje snelweg gaan we de bergen in die langs de kust liggen. Het is wederom een prachtige dag en de temperatuur is aangenaam. Via een slingerende bergweg zakken we in zuidelijke richting af richting de kust. Om een bepaald moment toen we niet ver meer van de kust waren, konden we heel mooi zien hoe de bergen het wolkendek bij de kust tegenhield en zorgde dat landinwaarts de zon vrijspel had. Na een halfuurtje bereiken we de coastal highway, een mijl of 10 ten westen van Malibu. We draaien de snelweg op in oostelijke richting Malibu onder het wolkendek dat we iets eerder vanuit de bergen zagen hangen. In Malibu aangekomen zien we rechts langs kust de beroemde stranden met zo'n beetje iedere 200m zo'n huisje van de reddingsbrigade zoals je die altijd in de serie Baywatch zag. Tussen het strand en de weg zijn veelal parkeerplaatsen. Links van de weg staan voornamelijk huizen, hotels, appartementen en winkels. Het oogt allemaal een beetje aftans. Het Malibu zoals het vaak wordt afgeschilderd is netals Scheveningen een beetje vergane glorie. Veel gebouwen zijn niet op en top onderhouden en de winkels en restaurants ogen ook een beetje gaar. De strand ogen trouwens wel heel schoon en zijn waarschijnlijk vannochtend prachtig vlak gesleept. De zee is best wel ruig en dus zeer geschikt voor golfsurfers die langs de weg in grote getalen hun gear aan het uitladen zijn. We rijden door Malibu heen richting Santa Monica om daar de beroemde pier en het einde van de route 66 te gaan bekijken.
Bij Santa Monica aangekomen is het een drukte van jewelste na een minuut of 20 zoeken naar een parkeerplaats en vast te staan in het verkeer vonden we het wel gezegend, want we moeten om 15.30 de boot halen nog een half uur minimaal verder en dan zouden we mogelijk in tijdnood komen. We hebben de pier vanuit de auto kunnen zien, dus dat is in elk geval meer dan niets. We reden door naar de boot in Long Beach en het was achteraf maar goed ook want het was erg druk op de weg en we deden er ruim langer over dan dat Google had gezegd. In Long Beach aangekomen hadden we nog wat tijd over tot vertrek en hebben we even rondgelopen in de haven want daar waren allerlei kraampjes, een outlet center en een soort Sealife Center. Op een zeker moment spotte Mel een zeeleeuw in het water tussen de boten die de jachthaven in en uit voeren. Een paar honden op de kant hadden het beest ook gezien en hij speelde een soort verstoppertje met ze door telkens onder water te gaan en dan een paar meter verderop weer boven te komen. Omdat ik de zoomlens nog niet op de camera had kon ik jammer genoeg geen foto maken van het leuke tafereel.
De boot meerde af en voer de haven uit. Aldus de gids op de boot is Long Beach ook een grote zeehaven en dat werd onderstreept door de grote kranen en stapels containers op de kades. We ging buitengaats de Pacific op en voeren een flink stuk weg van de kust en toen minderde de boot vaart en was het spotten begonnen. In de verstreken tijd had de gids, een zeebioloog, door de speaker van de boot al het een en ander verteld over het zeeleven en deed nu een oproep aan iedereen goed op te letten. Hoe meer ogen meekijken hoe groter de kans dat we wat gaan zien. Zo nu en dan versnelde de boot weer even of maakte het plots een draai en dan voelde je gelijk bij iedereen de spanning stijgen. Na 1,5 uur hadden we nog steeds niets gezien en ik maar ook veel andere mensen begonnen er zichtbaar een hard hoofd in te krijgen. Een man naast ons had een shirt aan waarop stond " Nope... not today" Ik grapte dat het de slechte karma van zijn shirt was dat we niets gingen zien die dag.
Iets later hoorde we geschreeuw vanaf de boeg en liepen die kant uit en zagen in de verte een zeeleeuw. Het was te ver weg om hem goed op de foto te krijgen en toen de boot er achteraan stuurde zagen we hem niet meer. Na een tijdje varen kwamen er weer kreten vanaf de boeg. Dit keer was het een walvis. Echt super gaaf om te zien hoe het grote beest bovenkwam, ademhaalde en weer onder ging. De boot gaf gas en ging dichterbij. In no-time was er ook een andere spottersboot gearriveerd en volgde naast ons. De walvis kwam telkens een paar keer boven water en maakte dan een diepe duik en bleef vervolgens een paar minuten onderwater. Zodra hij een diepe duik maakte kon je dat herkennen aan een soort ringvormige plek in de oceaan was bijna stilstaand water. Na een paar minuten in spanning kwam hij iets verder op weer boven. Wat hij de eerste keer wel deed, maar daarna niet meer was met z'n staartvin bovenwater komen en dan zo'n plons maken. Na een minuut of 20 achter het dier aan te gevaren te hebben bleef hij lang onder en zagen we hem niet meer.
Ineens zag iemand in de verte een grote groep dolfijnen en de boot voer er direct heen. Het was geweldig om te zien hoe de dolfijnen aan het spelen waren en toen we dichterbij kwamen zagen we pas goed hoeveel het er waren. Via de speaker hoorde we de gids schatten dat het er zo'n 100 waren. De dolfijnen waren aan alle kanten rond de boot en ze speelden met de golven van de boeg en zwommen kris kras door elkaar. Ook kon je af en toe horen dat ze geluid maakten naar ons of naar elkaar, dat zullen we nooit weten. Met de camera op burst schoot ik zoveel ik kon om zeker te zijn dat er wel een paar goede foto's tussen zaten. Na een minuut of 5 of 10, want het was lastig iets van tijd te beseffen voer de boot terug richting de haven want we waren nog steeds best ver uit de kust en de tijd begon de dringen van de 3 uur durende trip.
Op de weg terug naar de haven kwamen we in gesprek met de gids die even een rondje over het dek deed om een praatje te maken met iedereen. Hij vertelde ons dat ze hadden gezien dat de walvis zo raar deed omdat hij vast zat in een net. De kapitijn van de andere boot was duiker en lid van een soort reddingorganisatie en die is de walvis blijven volgen en heeft met de wal contact gehad om een team van specialisten te mobiliseren die nog die avond zouden uitvaren om de walvis van het net te verlossen. Later bevestigde mijn foto's dit verhaal en kon ik de dobbers van het net een meter of 2 achter de walvis in het water zien. Toen we weer in de haven waren gingen we excited van boord na deze geweldig ervaring met de walvis en de dolfijnen.
Het was inmiddels tegen zes uur en het aquarium bleek nog tot acht uur open te zijn dus we besloten daar ook te gaan kijken. Het was heel mooi opgezet en erg educatief. Ze hadden vele basins met allerlei vissen, zeedieren en koralen die in de pacific voorkomen. We deden een selfguided tour en liepen door het complex heen. Vooral de zeeotters waren erg grappig, want eentje lag op z'n rug een beetje te chillen in het water en langzaam heen en weer te dobberen. Ook hadden ze penguins en een aantal bassins met diverse soorten kwallen. De bassins met haaien en roggen waren ook erg indrukwekkend. Een haai zwom de hele tijd met z'n mond half open en die zag er echt bad ass uit met z'n 3 rijen tanden. Het was heel tof en na het aquarium bezoek wilde we gaan eten in de een van de tentjes in de haven. We hadden bij 3 restaurants gevraagd voor een tafeltje en bij allen was er een wachttijd van 60 tot 90 minuten en het was inmiddels al acht uur. Dat gaan we dus niet doen en we stapten in de auto terug richting West Hills.
Naast de Walmart hadden we ook een steakhouse gezien, dus na 45 minuten stonden we daar voor de deur. Het was niet een gangbaar restaurant waar je van de kaart bestelt, maar eigenlijk een soort kruising tussen een restaurant en de mc donalds. Bij binnenkomst bestelde je bij een counter het gerecht van de menukaart dat je wilde en dan kreeg je een soort tracker mee en kon je een plekje in het restaurant zoeken. Aan de hand van de tracker wist de bediening dan waar je zat en even later kregen we onze biefstukken met salade en breadsticks opgediend. Het was erg lekker en we namen we nog een stuk carrot cake mee naar huis als toetje. Morgen gaan we een dagje Hollywood doen.
Vandaag staat in het teken van de zee en het zeeleven. Nadat we rustig zijn opgestaan en ontbeten hebben zijn we op pad gegaan. Ons eerste doel van vandaag is om een stuk van de beroemde coastal highway te rijden. Na een klein stukje snelweg gaan we de bergen in die langs de kust liggen. Het is wederom een prachtige dag en de temperatuur is aangenaam. Via een slingerende bergweg zakken we in zuidelijke richting af richting de kust. Om een bepaald moment toen we niet ver meer van de kust waren, konden we heel mooi zien hoe de bergen het wolkendek bij de kust tegenhield en zorgde dat landinwaarts de zon vrijspel had. Na een halfuurtje bereiken we de coastal highway, een mijl of 10 ten westen van Malibu. We draaien de snelweg op in oostelijke richting Malibu onder het wolkendek dat we iets eerder vanuit de bergen zagen hangen. In Malibu aangekomen zien we rechts langs kust de beroemde stranden met zo'n beetje iedere 200m zo'n huisje van de reddingsbrigade zoals je die altijd in de serie Baywatch zag. Tussen het strand en de weg zijn veelal parkeerplaatsen. Links van de weg staan voornamelijk huizen, hotels, appartementen en winkels. Het oogt allemaal een beetje aftans. Het Malibu zoals het vaak wordt afgeschilderd is netals Scheveningen een beetje vergane glorie. Veel gebouwen zijn niet op en top onderhouden en de winkels en restaurants ogen ook een beetje gaar. De strand ogen trouwens wel heel schoon en zijn waarschijnlijk vannochtend prachtig vlak gesleept. De zee is best wel ruig en dus zeer geschikt voor golfsurfers die langs de weg in grote getalen hun gear aan het uitladen zijn. We rijden door Malibu heen richting Santa Monica om daar de beroemde pier en het einde van de route 66 te gaan bekijken.
Bij Santa Monica aangekomen is het een drukte van jewelste na een minuut of 20 zoeken naar een parkeerplaats en vast te staan in het verkeer vonden we het wel gezegend, want we moeten om 15.30 de boot halen nog een half uur minimaal verder en dan zouden we mogelijk in tijdnood komen. We hebben de pier vanuit de auto kunnen zien, dus dat is in elk geval meer dan niets. We reden door naar de boot in Long Beach en het was achteraf maar goed ook want het was erg druk op de weg en we deden er ruim langer over dan dat Google had gezegd. In Long Beach aangekomen hadden we nog wat tijd over tot vertrek en hebben we even rondgelopen in de haven want daar waren allerlei kraampjes, een outlet center en een soort Sealife Center. Op een zeker moment spotte Mel een zeeleeuw in het water tussen de boten die de jachthaven in en uit voeren. Een paar honden op de kant hadden het beest ook gezien en hij speelde een soort verstoppertje met ze door telkens onder water te gaan en dan een paar meter verderop weer boven te komen. Omdat ik de zoomlens nog niet op de camera had kon ik jammer genoeg geen foto maken van het leuke tafereel.
De boot meerde af en voer de haven uit. Aldus de gids op de boot is Long Beach ook een grote zeehaven en dat werd onderstreept door de grote kranen en stapels containers op de kades. We ging buitengaats de Pacific op en voeren een flink stuk weg van de kust en toen minderde de boot vaart en was het spotten begonnen. In de verstreken tijd had de gids, een zeebioloog, door de speaker van de boot al het een en ander verteld over het zeeleven en deed nu een oproep aan iedereen goed op te letten. Hoe meer ogen meekijken hoe groter de kans dat we wat gaan zien. Zo nu en dan versnelde de boot weer even of maakte het plots een draai en dan voelde je gelijk bij iedereen de spanning stijgen. Na 1,5 uur hadden we nog steeds niets gezien en ik maar ook veel andere mensen begonnen er zichtbaar een hard hoofd in te krijgen. Een man naast ons had een shirt aan waarop stond " Nope... not today" Ik grapte dat het de slechte karma van zijn shirt was dat we niets gingen zien die dag.
Iets later hoorde we geschreeuw vanaf de boeg en liepen die kant uit en zagen in de verte een zeeleeuw. Het was te ver weg om hem goed op de foto te krijgen en toen de boot er achteraan stuurde zagen we hem niet meer. Na een tijdje varen kwamen er weer kreten vanaf de boeg. Dit keer was het een walvis. Echt super gaaf om te zien hoe het grote beest bovenkwam, ademhaalde en weer onder ging. De boot gaf gas en ging dichterbij. In no-time was er ook een andere spottersboot gearriveerd en volgde naast ons. De walvis kwam telkens een paar keer boven water en maakte dan een diepe duik en bleef vervolgens een paar minuten onderwater. Zodra hij een diepe duik maakte kon je dat herkennen aan een soort ringvormige plek in de oceaan was bijna stilstaand water. Na een paar minuten in spanning kwam hij iets verder op weer boven. Wat hij de eerste keer wel deed, maar daarna niet meer was met z'n staartvin bovenwater komen en dan zo'n plons maken. Na een minuut of 20 achter het dier aan te gevaren te hebben bleef hij lang onder en zagen we hem niet meer.
Ineens zag iemand in de verte een grote groep dolfijnen en de boot voer er direct heen. Het was geweldig om te zien hoe de dolfijnen aan het spelen waren en toen we dichterbij kwamen zagen we pas goed hoeveel het er waren. Via de speaker hoorde we de gids schatten dat het er zo'n 100 waren. De dolfijnen waren aan alle kanten rond de boot en ze speelden met de golven van de boeg en zwommen kris kras door elkaar. Ook kon je af en toe horen dat ze geluid maakten naar ons of naar elkaar, dat zullen we nooit weten. Met de camera op burst schoot ik zoveel ik kon om zeker te zijn dat er wel een paar goede foto's tussen zaten. Na een minuut of 5 of 10, want het was lastig iets van tijd te beseffen voer de boot terug richting de haven want we waren nog steeds best ver uit de kust en de tijd begon de dringen van de 3 uur durende trip.
Op de weg terug naar de haven kwamen we in gesprek met de gids die even een rondje over het dek deed om een praatje te maken met iedereen. Hij vertelde ons dat ze hadden gezien dat de walvis zo raar deed omdat hij vast zat in een net. De kapitijn van de andere boot was duiker en lid van een soort reddingorganisatie en die is de walvis blijven volgen en heeft met de wal contact gehad om een team van specialisten te mobiliseren die nog die avond zouden uitvaren om de walvis van het net te verlossen. Later bevestigde mijn foto's dit verhaal en kon ik de dobbers van het net een meter of 2 achter de walvis in het water zien. Toen we weer in de haven waren gingen we excited van boord na deze geweldig ervaring met de walvis en de dolfijnen.
Het was inmiddels tegen zes uur en het aquarium bleek nog tot acht uur open te zijn dus we besloten daar ook te gaan kijken. Het was heel mooi opgezet en erg educatief. Ze hadden vele basins met allerlei vissen, zeedieren en koralen die in de pacific voorkomen. We deden een selfguided tour en liepen door het complex heen. Vooral de zeeotters waren erg grappig, want eentje lag op z'n rug een beetje te chillen in het water en langzaam heen en weer te dobberen. Ook hadden ze penguins en een aantal bassins met diverse soorten kwallen. De bassins met haaien en roggen waren ook erg indrukwekkend. Een haai zwom de hele tijd met z'n mond half open en die zag er echt bad ass uit met z'n 3 rijen tanden. Het was heel tof en na het aquarium bezoek wilde we gaan eten in de een van de tentjes in de haven. We hadden bij 3 restaurants gevraagd voor een tafeltje en bij allen was er een wachttijd van 60 tot 90 minuten en het was inmiddels al acht uur. Dat gaan we dus niet doen en we stapten in de auto terug richting West Hills.
Naast de Walmart hadden we ook een steakhouse gezien, dus na 45 minuten stonden we daar voor de deur. Het was niet een gangbaar restaurant waar je van de kaart bestelt, maar eigenlijk een soort kruising tussen een restaurant en de mc donalds. Bij binnenkomst bestelde je bij een counter het gerecht van de menukaart dat je wilde en dan kreeg je een soort tracker mee en kon je een plekje in het restaurant zoeken. Aan de hand van de tracker wist de bediening dan waar je zat en even later kregen we onze biefstukken met salade en breadsticks opgediend. Het was erg lekker en we namen we nog een stuk carrot cake mee naar huis als toetje. Morgen gaan we een dagje Hollywood doen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
