Soroa naar Playa Larga

Dag 8 van Soroa naar Playa Larga

Na het ontbijt hebben we afscheid genomen van onze gastvrouw en zijn we naar de orchideeëntuin verderop in het dorp gegaan. Deze tuin is met zijn 3,5 ha één van de grootste ter wereld. De tuin was prachtig aangelegd half op de heuvels, en ook zeer goed onderhouden. Er stonden vele prachtige planten en orchideeën, die jammer genoeg veelal niet in bloei stonden. De beste tijd voor een bezoek aan de tuin is tussen december en maart. Ik denk dat in deze periode de tuin zeker net zo mooi is als keukenhof. Ook stonden er diverse kassen in de tuin waar men duidelijk nog aan het kweken was. Na ongeveer een uurtje rond te hebben gelopen zijn we in de auto gestapt richting Playa Larga.
Tot nu toe zaten we ten westen van Havanna maar Playa Larga ligt ten oosten en dus moesten we door de stad heen. Dat leek op de kaart een behoorlijke uitdaging, maar die viel echt alles mee, want het stond gewoon super goed aangegeven. Bij het vliegveld (hier kwam je min of meer langs) zijn we nog even gestopt om geld te wisselen en wat drinken te kopen. Vervolgens onze weg vervolgd richting het oostelijke deel van het eiland. We waren al door diverse mensen gewaarschuwd dat er langs de autopista allerlei opdringerige mensen zouden staan, maar dat we ten allertijde niet moesten stoppen en zeker niemand meenemen. Al snel voorbij Havanna, met name op de knooppunten was dat inderdaad het geval, maar we hebben het gewoon genegeerd.

De autopista was weer heerlijk rijden. De weg is 3 baans, maar erg rustig. Meestal rijdt je gewoon op de middelste baan, want op de rechter rijdt nog wel eens een paard en wagen, traktor of fietser. De linkerbaan wordt vaak gebruikt door mensen die gaan keren, afslaan of moeten invoegen. Na een tijdje hadden we even van plaats gewisseld en heeft Mel haar eerste kilometers in onze Cheely CK gemaakt. Na een uurtje heb ik heb ik het stuur weer overgenomen en is Mel op de achterbank een dutje gaan doen. Een tegemoet komende vrachtwagen zat flink te seinen dus ik wat afremmen omdat ik dacht aan een politiecontrole maar verderop bleek er een stier rustig over de snelweg te struinen.

Vrij snel kwamen we aan bij onze afslag, bij het dorpje Australia. De gaten in de weg zorgde ervoor dat Mel ook weer wakker werd. Het dorpje was oud maar prachtig, echt vergane glorie. Ik reed even verkeerd waardoor we op een soort industrieterrein kwamen. Hier stond op en muur een prachtige schildering van zo’n 50m lang die de teelt van suikerriet uitbeeldde. Na weer op de goede weg te zijn beland zijn we door gereden richting playa Larga. Halverwege tussen de afslag en het dorp zit een krokodillen farm. Hier zijn we gestopt voor lunch en een bezoekje. De lunch was een van de beste die we tot nu toe hadden gehad. Heerlijke reepjes biefstuk met gekookte aardappelen, rijst en salade en een ijsje toe. Bijzonder detail was dat ze op het menu ook krokodillen vlees hadden staan terwijl de farm er juist was voor het behoud van de beesten….

De entree van de farm was 10cuc en was eigenlijk best veel gezien hetgeen je er allemaal kon zien. Ze hadden er diverse soorten krokodillen van zo’n 30cm (baby) t/m wel 3m. Het was opzich best aardig maar niet heel bijzonder. Ik ben nog met een krokodil op de foto geweest. Mel had dit al eens gedaan en hoefde niet zonodig, want je moest natuurlijk voor alles betalen. Daar werden we op den duur wel gek van want overal kwamen mensen op je af om je dingen te laten doen. Uiteraard tegen betaling…

Na de farm zijn we doorgereden naar Playa Larga. Het ANWB boekje was hier een beetje negatief over en noemde het een troosteloos oord. Ter plaatse gekomen vond ik dit 100% meevallen. Het is gewoon een Caribisch visserdorpje waar dingen in de eerste plaats functioneel moeten zijn en in de tweede plaats pas mooi. We hadden onze homestay snel gevonden en na onze spullen te hebben gedumpt zijn we gelijk naar het strand gegaan, zo’n 50m verderop. Hier hebben we heerlijk liggen chillen en wat gezwommen. Het water was er koper bruin. Dat kwam omdat in de baai een rivier uitmondt die door de mangroven en door het moerasgebied liep. In deze tijd van het jaar geven de mangroven tanine af, een bruin stof die wordt gebruikt voor de helende werking, maar ook als kleurstof. Ondanks de bruine kleur was het water gewoon schoon. Melanie had al snel een amigo, een kleine zwarte hond die heel braaf bleek te zijn. Hij kwam direct op ons af en het duurde niet lang voordat hij languit op schoot lag. Op een gegeven moment werd hij een beetje baldadig en begon te spelen, hij snapte nog niet helemaal het principe van de bal weggooien en terug brengen maar hij was wel erg blij aan het doen.

Rond 19 uur zijn we teruggegaan richting de homestay en hebben we bovenop het dakterras nog wat zitten lezen. Vrij snel na ons arriveerden de buren, een stelletje van ongeveer onze leeftijd. Zij fransoos en hij was Italiaans. Op het dakterras hebben we wat gekletst en aangezien het wel klikte besloten we ook gezamenlijk te eten. Tijdens de goede maaltijd hebben we ervaringen uitgewisseld van Cuba en eerdere reizen. In Havanna waren zij wel meegelopen met een van die gasten die hun wel naar het muziekfestival wilde brengen en dit bleek dus gewoon dikke oplichterij te zijn en ze waren flink afgezet. Gelukkig zijn wij hier niet ingetrapt. Tijdens het eten kwam er een gigantische regenbui over en het neerslaan van de dikke druppels op het metalendak zorgde dat we elkaar nauwelijks konden verstaan. De regen ging gepaard met onweer en omdat wij op het dakterras zaten konden we het prachtig aanschouwen. Na nog wat nagetafeld te hebben zijn hebben we afscheid genomen want morgenochtend moeten wij er al vroeg uit in verband met een tour die we willen gaan doen en hun zouden na het uitslapen hun weg richting Trinidad vervolgen.