Dag 11 Going to Vegas
Blijf op de hoogte en volg Melanie
28 Juli 2016 | Verenigde Staten, Las Vegas
Dag 11 Going toVegas
Vannacht vroeg werd Mel wakker om te plassen en toen stond het hele bos vol rook en vlogen de helicopters af en aan. Er was blijkbaar ergens een bosbrandje in de buurt. Dit is opzich niet iets om je direct zorgen om te maken want dat gebeurd daar regelmatig en men is er goed op ingesteld om deze te bestrijden. Ik had hier helemaal niets van meegekregen doordat ik oordoppen in had en mn neus helemaal verstopt zat.
In de vroege ochtend ging Mel nog een keer plassen en daar werd ik wakker van. Nadat ze terug was heb ik nog een tijdje wat liggen draaien maar besloot uiteindelijk uit bed te gaan. Het was prachtig in het bos met de opkomende zon tussen de bomen door en de temperatuur was heerlijk. Ik besloot wat hout te sprokkelen om een vuurtje te maken voor een bakkie thee bij het ontbijt. Natuurlijk ging ik ook nu weer met de magnesium stick aan de slag want dat is veel leuker dan met lucifers de boel aansteken. Een uurtje later had ik inmiddels thee in de thermosfles en broodjes gemaakt en toen kwam Mel uit de tent en hebben we heerlijk ontbeten en daarna alle spullen weer ingepakt.
We reden in zuidelijke richting om daar de snelweg richting het westen op te gaan. In het buitengebied is het constant zoeken naar een zender die niet stoord en die leuke muziek draait en niet constant over Jesus of God loopt te prediken. Natuurlijk kunnen we ook gewoon de usb in de radio doen, maar radio is toch leuker op een of andere manier. Het eerste stuk van de rit was relatief saai omdat we dat stuk op de heenweg ook al hadden gereden, zei het op de 66 parallel aan de interstate.
In het stadje Kingman zouden we gaan lunchen. Hier zijn we op de heenweg bij het Route 66 museum geweest en daar tegenover hadden we een leuk tentje gezien, helemaal in de 60's stijl. Toen we bij Mr D's uitstapte kregen we een klap in het gezicht want het was ondertussen erg warm geworden. Mr D's zag er van binnen net zo uit als van buiten, helemaal jaren 60. Echt geweldig!! Net een soort tijdmachine. Turquise met roze en wit van binnen met zwart/wit geblokte vloer en allerlei printen van oude oude auto's, Elvis, Marilyn Monroe en andere iconen uit die tijd. Natuurlijk mocht de jukebox niet ontbreken die krakende plaatjes uit die tijd speelde. Ik bestelde een burger en Mel een salade en allebei een milkshake. Onze bestelling werd redelijk snel geserveerd en het eten was prima. Wel weer amerikaanse porties, dus je maakte je eerder zorgen of je het op ging krijgen dan over het feit of het wel genoeg was of niet. Na de lunch zijn we nog even bij de naastgelegen autodealer gaan kijken, want die had allerlei mooie oldtimers staan. Nadat we getankt hadden zijn we doorgereden. Het was vanaf hier nog zo'n 70 mijl tot aan de Hoover dam, dus een dik uurtje rijden.
Toen we vlakbij de dam van de snelweg afreden kwamen we langs een controlepost die in het verleden toen de brug er nog niet was verdachte auto's en vrachtwagens controleren op eventuele bommen om de dam op te blazen. Ondanks dat er nu alleen nog maar toeristen over de dam gaan en al het gewone verkeer over de brug gaat waren ze nog steeds aan het controleren en jahoor wij werden eruit gepikt. Nadat ze de krat in de bak vd pickup hadden bekeken mochten we doorrijden. Toen we bij de dam uitstapten bleek het hier echt enorm heet te zijn, alsof je in een oven stond. We liepen naar binnen en boekten een tour. De kassiere vertelde ons dat het 125F (ofwel 52gr C) was en dat is zelf voor hun begrippen veel warmer dan normaal. Een kwartiertje later zaten we in de filmzaal een film te kijken over het ontstaan van de dam. Echt een masterpiece of engineering!! De dam is krap honderd jaar geleden bedacht en in de tijd van de grote depressie gemaakt. De dam dient niet alleen voor het opwekken van elektriciteit voor zo'n 500.000 huishoudens, ook voor het reguleren van het peil in de colorado river, het buffer van water voor drinkwater en irrigatie van landbouwgrond in de weide omgeving en tenslotte is er door de dam een groot meer ontstaan dat volop mogelijkheden biedt voor recreatie. Na de film gingen we met een lift zo'n 300m naar beneden, naar de voet van de dam, de power plant. Hier vertelde de gids van alles over de werking van de dam en het opwekken van energie.
Na de tour hebben we nog wat rondgelopen in het bezoekerscentrum en op de dam zelf, maar vanwege de hitte gingen we vrij snel weer richting de auto om de laatste 30mijl naar Vegas af te leggen.
Het was inmiddels een uurtje of vier maar we besloten om eerst nog naar te BootBarn te gaan omdat Mel nieuwe laarzen wilde kopen. Na wat zoeken vonden we de BootBarn en die bleek inmiddels flink uitgebreid te zijn nadat Mel daar een jaar of 7 geleden ook was. Na was zoeken en passen vond Mel uiteindelijk een paar hele gave laarzen. De workboots die ze daar hadden spraken mij ook wel aan en ik na was passen ook een paar laarzen gekocht. Toen we klaar waren in de bootbarn was het etenstijd en we hadden allebei behoorlijk trek. We besloten om daar vlakbij maar even voor de makkelijke en snelle weg te kiezen en gingen naar de Burgerking. Hierna zijn we naar ons hotel, het luxor, gereden. Dit is ook wel bekend als de piramide van Vegas. Na wat zoeken in dit mega hotel vonden we de check in en even later zaten in we in onze kamer. Nadat we de spullen hadden uitgepakt en gedouched waren hebben we nog even wat zitten chillen en daarna zijn we gaan slapen in ons kingsize bed.
Vannacht vroeg werd Mel wakker om te plassen en toen stond het hele bos vol rook en vlogen de helicopters af en aan. Er was blijkbaar ergens een bosbrandje in de buurt. Dit is opzich niet iets om je direct zorgen om te maken want dat gebeurd daar regelmatig en men is er goed op ingesteld om deze te bestrijden. Ik had hier helemaal niets van meegekregen doordat ik oordoppen in had en mn neus helemaal verstopt zat.
In de vroege ochtend ging Mel nog een keer plassen en daar werd ik wakker van. Nadat ze terug was heb ik nog een tijdje wat liggen draaien maar besloot uiteindelijk uit bed te gaan. Het was prachtig in het bos met de opkomende zon tussen de bomen door en de temperatuur was heerlijk. Ik besloot wat hout te sprokkelen om een vuurtje te maken voor een bakkie thee bij het ontbijt. Natuurlijk ging ik ook nu weer met de magnesium stick aan de slag want dat is veel leuker dan met lucifers de boel aansteken. Een uurtje later had ik inmiddels thee in de thermosfles en broodjes gemaakt en toen kwam Mel uit de tent en hebben we heerlijk ontbeten en daarna alle spullen weer ingepakt.
We reden in zuidelijke richting om daar de snelweg richting het westen op te gaan. In het buitengebied is het constant zoeken naar een zender die niet stoord en die leuke muziek draait en niet constant over Jesus of God loopt te prediken. Natuurlijk kunnen we ook gewoon de usb in de radio doen, maar radio is toch leuker op een of andere manier. Het eerste stuk van de rit was relatief saai omdat we dat stuk op de heenweg ook al hadden gereden, zei het op de 66 parallel aan de interstate.
In het stadje Kingman zouden we gaan lunchen. Hier zijn we op de heenweg bij het Route 66 museum geweest en daar tegenover hadden we een leuk tentje gezien, helemaal in de 60's stijl. Toen we bij Mr D's uitstapte kregen we een klap in het gezicht want het was ondertussen erg warm geworden. Mr D's zag er van binnen net zo uit als van buiten, helemaal jaren 60. Echt geweldig!! Net een soort tijdmachine. Turquise met roze en wit van binnen met zwart/wit geblokte vloer en allerlei printen van oude oude auto's, Elvis, Marilyn Monroe en andere iconen uit die tijd. Natuurlijk mocht de jukebox niet ontbreken die krakende plaatjes uit die tijd speelde. Ik bestelde een burger en Mel een salade en allebei een milkshake. Onze bestelling werd redelijk snel geserveerd en het eten was prima. Wel weer amerikaanse porties, dus je maakte je eerder zorgen of je het op ging krijgen dan over het feit of het wel genoeg was of niet. Na de lunch zijn we nog even bij de naastgelegen autodealer gaan kijken, want die had allerlei mooie oldtimers staan. Nadat we getankt hadden zijn we doorgereden. Het was vanaf hier nog zo'n 70 mijl tot aan de Hoover dam, dus een dik uurtje rijden.
Toen we vlakbij de dam van de snelweg afreden kwamen we langs een controlepost die in het verleden toen de brug er nog niet was verdachte auto's en vrachtwagens controleren op eventuele bommen om de dam op te blazen. Ondanks dat er nu alleen nog maar toeristen over de dam gaan en al het gewone verkeer over de brug gaat waren ze nog steeds aan het controleren en jahoor wij werden eruit gepikt. Nadat ze de krat in de bak vd pickup hadden bekeken mochten we doorrijden. Toen we bij de dam uitstapten bleek het hier echt enorm heet te zijn, alsof je in een oven stond. We liepen naar binnen en boekten een tour. De kassiere vertelde ons dat het 125F (ofwel 52gr C) was en dat is zelf voor hun begrippen veel warmer dan normaal. Een kwartiertje later zaten we in de filmzaal een film te kijken over het ontstaan van de dam. Echt een masterpiece of engineering!! De dam is krap honderd jaar geleden bedacht en in de tijd van de grote depressie gemaakt. De dam dient niet alleen voor het opwekken van elektriciteit voor zo'n 500.000 huishoudens, ook voor het reguleren van het peil in de colorado river, het buffer van water voor drinkwater en irrigatie van landbouwgrond in de weide omgeving en tenslotte is er door de dam een groot meer ontstaan dat volop mogelijkheden biedt voor recreatie. Na de film gingen we met een lift zo'n 300m naar beneden, naar de voet van de dam, de power plant. Hier vertelde de gids van alles over de werking van de dam en het opwekken van energie.
Na de tour hebben we nog wat rondgelopen in het bezoekerscentrum en op de dam zelf, maar vanwege de hitte gingen we vrij snel weer richting de auto om de laatste 30mijl naar Vegas af te leggen.
Het was inmiddels een uurtje of vier maar we besloten om eerst nog naar te BootBarn te gaan omdat Mel nieuwe laarzen wilde kopen. Na wat zoeken vonden we de BootBarn en die bleek inmiddels flink uitgebreid te zijn nadat Mel daar een jaar of 7 geleden ook was. Na was zoeken en passen vond Mel uiteindelijk een paar hele gave laarzen. De workboots die ze daar hadden spraken mij ook wel aan en ik na was passen ook een paar laarzen gekocht. Toen we klaar waren in de bootbarn was het etenstijd en we hadden allebei behoorlijk trek. We besloten om daar vlakbij maar even voor de makkelijke en snelle weg te kiezen en gingen naar de Burgerking. Hierna zijn we naar ons hotel, het luxor, gereden. Dit is ook wel bekend als de piramide van Vegas. Na wat zoeken in dit mega hotel vonden we de check in en even later zaten in we in onze kamer. Nadat we de spullen hadden uitgepakt en gedouched waren hebben we nog even wat zitten chillen en daarna zijn we gaan slapen in ons kingsize bed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
