Dag 13 Las Vegas naar Gold Point Ghost town

Dag 13 Las Vegas naar Gold Point Ghost town

Vanmorgen hadden we de wekker gezet want we wilde nog het nodige doen voordat we vanuit Vegas de Nevada desert in zouden trekken. Toen we wakker werden snel alles ingepakt en in de auto gedaan. Daarna bij de receptie uitgecheckt en toen in het hotel nog bij een sandwichbar een ontbijtje gehaald. Vervolgens zijn we iets verderop naar het Rio hotel gereden. Hier hebben ze een indoor midgetgolfbaan helemaal in Kiss stijl met blacklight. We waren hier gisteren al even geweest maar toen was de baan bezet door een bruiloft, dus we hadden het snel gevonden. Nadat we betaald hadden en de clubs hadden gekregen hebben we ons rondje gemaakt op de baan, weliswaar een beetje als een stel hazen springend tussen de groepen door om niet te hoeven wachten. De baan was leuk en uitdagend, maar ook de hele entourage was geweldig. Mooi muurschilderingen en aan Kiss gerelateerde items langs de baan. Uiteraard draaide ze de hele tijd alleen maar Kiss muziek. Het was niet mijn dag en Mel won met 4 punten voorsprong. Bij de baan was ook nog een klein museum en shop met alles van Kiss. Na het golven zijn we snel doorgereden naar onze volgende stop aan de rand van Las Vegas; sportsman warehouse. Deze outdoorshop is het walhalla voor iedereen die van kamperen en outdoor/wandelen/vissen/jagen etc houdt. Vooral de geweren trokken uiteraard weer mijn aandacht. Voor 500 dollar heb je een AR-15 de hedendaagse M16 van het amerikaanse leger. Natuurlijk kun je je geweer aankleden met kijkers, lasers, zaklampen etc. Ook de munitie lag gewoon in de schappen als pakken hagelslag bij de Boni. Nadat we uiteindelijk de hele winkel hadden rondgelopen, maar toch niets hadden gekocht, zijn we doorgereden naar de Walmart iets verderop om nog wat boodschappen te doen. Daarna nog even snel tanken en pinnen en toen eindelijk Vegas uit de Nevada Desert in.
Op een of andere manier heeft de Nevada Desert iets mysterieus. Zo ligt er op zo'n 150 mijl ten noorden van Vegas het grootste publieke geheim van USA; Area 51. Ook ligt er ten noordwesten een mega grote gevangenis in de woestijn en nog een hele grote luchtmachtbasis. Die laatste 2 konden we vanaf de weg zien en het zag er allemaal heel groots en amerikaans uit met grote wachttorens rondom het complex om over de hekken nog maar niet te spreken. Tenslotte heeft de Nevada Desert ook iets mysterieus vanwege de vele stadjes die ontstaan zijn in de Gold rush, eind negentiende eeuw, en nu als halve spooksteden erbij liggen nadat vele vertrokken zijn toen de hoeveelheden goud die gedolven werden terugliepen in de jaren 1920 1930. Onze volgende stop heeft hier ook alles mee te maken; Gold Point Ghost Town.
Onderweg kwamen we door Beatty ook een dorpje met veel vergane glorie. Dit soort dorpen zijn eigenlijk al een attractie op zich en je vraagt je af wat de mensen beweegt om hier te wonen en wat ze doen om aan geld te komen. Kort na Beatty kwamen we langs bed&breakfast genaamd Shady Lady. Het hele gebeuren zag er behoorlijk shady uit en je zou wel in hoge nood zitten om daar te overnachten. We reden weer een stuk door de woestijn en voor me zag ik vijf minitornado's, eigenlijk grote zandstormen waarvan er eentje toch wel zo'n 50m in doorsnee was en toen deze de weg over ging steken heb ik voor de zekerheid maar vaart geminderd en hem voorrang gegeven. Ik had namelijk geen idee of het kwaad zou kunnen. Toen we van de hoofdweg afdraaiden reden we na een paar mijl Gold Point binnen en onze routebeschrijving zei dat we bij 3 oude brandweer auto's het erf op moesten draaien. We parkeerden de auto en al snel kwamen een man en vrouw naar buiten uit een van de gebouwen. Herb en Sandy zijn de eigenaren van Gold Point Ghost town. Ze leidde ons kort rond en lieten ons ons huisje zien, de voormalige general store, en hun eigen huis. Hun huis was namelijk deels ook ons huis, want daar was de badkamer, wc en de keuken waar we een paar uur later zouden gaan eten en ontbijten. Het waren hele gastvrije mensen van ergens in de 60. We wilden een handwasje doen, maar we mochten gewoon van hun wasmachine gebruiken dus we verzamelden de was en Sandy slinger de machine aan. Ondertussen waren we wat aan het kletsen en keek ik wat rond. Je kon er je ogen uit kijken. Overal stonden oude gebouwen die dateerden uit 1880, 1890, de tijd dat Gold Point een booming stadje was waar in diverse mijnen goud werd gedolven. De mijnen kon je overigens nog zien liggen aan de voet van de berg en deze waren aldus Herb nog goed in takt. Herb is eigenlijk een soort antiek verzamelaar, maar hij verzameld dus huizen, gebouwen en alles want met de gold rush te maken heeft. Hij heeft in de jaren '80 zijn eerste 3 huisjes gekocht in Gold Point en gebruikte het eerst als buitenverblijf om de weekenden door te brengen. Na verloop van tijd heeft hij steeds meer gebouwen bijgekocht die te koop kwamen en nu is zo'n beetje een kwart van het stadje van hem. Zo heeft hij een saloon, het voormalige postkantoor, de general store en diverse huisjes en outhouses (wc huisjes). Daarnaast is hij nu zelf benoemd sheriff van de stad en runt hij samen met Sandy en vriend/mede verzamelaar Walt de brandweer. De brandweer auto's stammen uit de jaren 60 maar doen het nog allemaal en ze hebben in de jaren dat ze er wonen ook al diverse branden in de stad en de woestijn moeten blussen. Het hele verhaal van Herb is echt een soort jongens droom en je bent gewoon ontzettend jaloers op hoe hij nu leeft en z'n geld verdiend. Het hele verhaal kun je lezen op www.goldpointghosttown.com en daar zie je ook allerlei foto's. Zeker de moeite om het even te bekijken. In het kort komt het erop neer dat Herb Gold Point wil laten voorleven in de staat zoals het nu is. Alle gebouwen die te koop komen koopt hij en stabiliseert hij zodat ze nog jaren mee kunnen. Hij is eigenlijk een soort openlucht museum aan het creeren en verdient geld met het verhuren van een aantal huisjes aan geinteresseerden die een of meerdere nachten in stadje willen overnachten en zich willen verdiepen in de geschiedenis aldaar.
Om half zeven zaten we met Herb en Sandy en 2 andere koppels (gasten) aan de keukentafel en Herb kwam aanzetten met steaks van de BBQ en Sandy met een schaal met sla, groenten en garlicbread. Het eten smaakte ontzettend lekker en was ook gezond. Tijdens het eten leerde we elkaar beter kennen en we hadden leuke gesprekken. Af het toe kraakte de radio door het gesprek heen want daar is de woestijn is de 27MC bak nog altijd het communicatiemiddel en zo kregen zij ook de oproepen binnen als er ergens brand was. Als toetje was er zelfgemaakt ijs met zelfgemaakte bessentaart, ook super lekker. Tijdens en na het eten vertelde Herb uitgebreid over z'n hobby/leven en kwam natuurlijk ook het onderwerp geesten aan het woord. Sandy was daar nogal gevoelig voor en had in Gold View een nabij gelegen stadje en in Gold Point diverse geesten gezien en ze heeft ook kunnen herlijden dat het oude bewoners waren. Vooral het verhaal van het hotel in Gold View was erg spooky. Het hotel staat er nog wel maar is inmiddels dichtgetimmerd. Ook in Gold Point had zij geesten gezien en ze vertelde een verhaal van 2 kinderen die een paar jaar geleden bij hun verbleven en die hadden ook de geesten gezien. Dezelfde die Sandy ook had gezien.
Na het eten gingen we naar het postkantoor nog geen 200m lopen van hun huis. Het postkantoor was een waar museum op zich, zowel van binnen als buiten. Herb had het jaren geleden gekocht met de volledige inventaris zoals men het had achtergelaten en zo heeft hij het ook gelaten al die jaren. Werkelijk alles was nog aanwezig en het leek alsof men destijds met de noorderzon was vertrokken zonder ook maar wat spullen meegenomen te hebben. Ook in het woongedeelte achterin was alles nog aanwezig weliswaar dik onder het stof. In het postkantoor zouden ook geesten zitten maar die hebben we gelukkig niet gezien. De laatste bewoner van het postkantoor is later senator van Arizona geworden. Herb had tussen de vele stapels papieren nog een kerstkaart gevonden van president Rooseveldt aan de latere senator en z'n vrouw. Na het postkantoor liepen we verder naar de saloon. Tegenover de saloon stond een grote galg wat een decorstuk was van een film die jaren geleden in het stadje is opgenomen. De saloon was een lang gebouw met zowel binnen en buiten allerlei spullen uit de tijd van het mijnen, gereedschappen maar ook dingen die herinnerden aan het vermaak in de saloon. Een soort van grote sjoelbak, shuffle board, stond langs de kan en verderop stond een soort kruising tussen een draaiorgel en een piano. Tegenover de bar hing een grote foto van Sandy. Zij was in het verleden model en deed van die western shows en op de foto lag ze in ouderwetse pikante kledij op de bar van de saloon. Herb vroeg wat we wilde drinken en raadde ons zijn zelfgemaakte appel moonshine aan. Het spul was heerlijk, net vloeibare appeltaart. In de saloon kletsten we verder en liet Herb zo nu en dat wat uit z'n collectie zien als dat tersprake kwam. Zo ook een grote cheque aan het plafond, want zo'n 10 jaar geleden had hij tijdens het gokken in Las Vegas maarliefst 212.000 dollar gewonnen. Best een leuk bedrag, maar dat was aldus hem inmiddels allemaal omgezet in vastgoed in het dorp.
Na een uurtje in de saloon wilde Herb en Sandy naar bed en ze lieten ons naar buiten. Wij vonden het nog wat vroeg en Rick en Kealowa een stel van in de 50 met kinderen van onze leeftijd ook. Het klikte al de hele avond heel goed met hun en we besloten na een korte wandeling op hun porch nog even te gaan zitten. We hadden nog wat drinken uit de koelbox gehaald en zaten nog een uur of 2 heel gezellig met hun te kletsen over van alles en nog wat. Het is leuk dat zoiets dan heel ongedwongen gaat en dat je dan een enorme klik blijkt te hebben. Rick was electricien in Cesars Palaco hotel/casino en Kealowa zat in de thuiszorg. Aldus haar leek haar dochter van 30 in veel opzichten op Mel. Tijdens onze zit kwam er nog wat regen en het andere koppel Oscar en Gemma, afkomstig uit Barcelona moesten hun nacht fotografie sessie staken en gingen naar bed. Na een uur of 2 gingen wij ook slapen in ons huisje.
De grap was dat we verwacht hadden echt helemaal back to basic te gaan in de woestijn, maar er was gewoon wifi en de huisjes hadden airco en stroom. Het viel dus allemaal wel mee, maar we hadden wel diep respect voor hoe Herb en Sandy daar leven, want als je zo afgelegen woont op 30 minuten van het eerst volgende dorpje en een uurtje van de eerste stad met ziekenhuis dan ben je erg op jezelf aangewezen in allerlei opzichten.