Op weg naar Trinidad

Dag 10 Op weg naar Trinidad

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan om voor het ontbijt nog even terug te gaan naar Cueva de Los Peches. Gisterenmiddag was de zee te ruig om mooi te kunnen snorkelen, dus gingen we voor de herkansing. We waren vroeg en dus als enigste op het strandje. Mel bekeek de vissen vanaf de kant (en gaf aanwijzingen) en ik lag gewapend met camera in het water. De zee was spiegelglad dus we hadden goed zicht. Tussen de koralen zaten mooie vissen. Veel soorten die we ook op Curaçao hebben gezien. Twee spanden toch wel de kroon; een opblaas vis die zich in een soort mini grot onder water verscholen hield en een grote koraalduivel. Na een uurtje gesnorkeld te hebben zijn we terug gegaan naar de Casa om te ontbijten en onze spullen te pakken.

Na het ontbijt hebben we betaald en afscheid genomen van Dayami. Ze was een bijzondere vrouw en echt een beetje onze cubaanse moeder geworden. Ze was ontzettend hartelijk en sprak op haar manier goed engels, terwijl ze hier nooit voor had geleerd. Ze was afgestuurd mariene-bioloog, gespecialiseerd op gebied van vogels en was ook nog eens aan een rechtenstudie begonnen. Toen ze voor de SNAP, een soort Staatsbosbeheer werkte verdiende ze slechts 20cuc per maand. Haar man Eddy had een master dierenarts voltooid en was jarenlang voor 12cuc per maand dierenarts voor de overheid geweest, maar was daar nu gestopt omdat hij in de bouw meer kon verdienen.
Van Playa Larga reden we terug richting de snelweg om zo koers richting Cienfuegos en Trinidad te zetten. Het landschap onderweg was prachtig. We reden langs uitgestrekte suikkerrietvelden en gaande weg kwam er ook steeds meer grasland. Toen de autopista overging in een soort provinciale weg bleef het asfalt gelukkig goed en konden we makkelijk zo’n 80/90 blijven rijden.

Op en langs de weg zagen we heel veel paarden, voor de kar; achter de kar (terwijl de eigenaar erin zat en het touw vasthield); in de wei en onder het zadel. Er zijn hier erg veel vachero’s (cowboys) te zien. Sommigen zaten heel chill in het zadel, reden met 1 hand of zonder handen omdat ze nog 3 zakken met gras op de hals van het paard balanceerden. Ook zagen we heel af en toe mensen met zijn 2en op het paard zitten (met of zonder zadel).

Net voorbij Cienfuegos, in Playa Rancho Luna wilden we in het Delfinario met dolfijnen gaan zwemmen, want dat is een van de goedkoopste plekken in Cuba en daarnaast zwom je ook in een soort baai van de zee. Daar aangekomen bleek het dicht te zijn op woensdag, maar toevallig zagen we de beheerder en die wilde voor ons wel een uitzondering maken. Dat klonk ons perfect in de oren, want dan waren we mooi met z’n 2en, maar het kon pas om 17.30 dus moesten we een paar uur wachten. Gelukkig lag het strand slechts 1 km verderop, dus daar konden we lunchen en heerlijk in de schaduw van een palmboom een boek lezen, slaapje doen en een beetje de andere strandgangers observeren.

Even na vijven hebben we de spullen gepakt en zijn we naar het Delfinario gereden. Daar stond de man ons op te wachten en we gingen mee naar binnen. Bij het bassin aangekomen te zijn bleek het minder mooi te zijn dan op de filmpjes die we op Youtube hadden gezien. Het water was flink zwart en naast de 2 dolfijnen zwom er een hoop andere vis in. We stonden op een soort ponton in het bassin. Eerst mochten we de dolfijnen aaien en vervolgens liet de man de dolfijnen ons kusjes geven. Die kwamen overigens keihard aan. Daarna liet hij de dolfijnen op het ponton “springen” zodat we met de dolfijnen op de foto konden. Toen was het tijd om zelf ook het water in de gaan. De man liet de dolfijnen allerlei kunstjes doen en het idee was dat ze mij door het water moesten slepen, maar dat wilde niet erg. Eén dolfijn was erg ongehoorzaam en daarnaast snapte ik ook maar half wat die vent in het spaans allemaal stond te schreeuwen dat ik moest doen. Al met al viel het jammer genoeg erg tegen en Mel is uiteindelijk niet het water ingegaan, gezien de kleur van het water en de hoeveelheid andere vis (en de schreeuwende Cubaan die schijnbaar haast had). Al met al was het echt een anticlimax en als we dat van tevoren hadden geweten waren we gewoon rechtstreeks naar Trinidad gereden. De dolfijnen waren overigens we echt mooie beesten en het verbaasde me hoeveel kracht ze in de staartvin hebben. Het gaf ook wel een bijzonden gevoel toen ik in het water lag en de lieve dolfijn echt even kwam kroelen en toen ik hem aaide hij van die echte dolfijnen geluidjes ging maken. Het zwemmen duurde echt hooguit een kwartier dus in no time stonden we weer bij de auto.

Onderweg richting Trinidad werd het landschap langzaamaan meer heuvelachtig. Het was echt schilderachtig mooi. De plantages op de voorgrond en in de achtergrond de bergen; je kon elke kilometer wel stoppen voor een foto van het fantastische uitzicht. Eenmaal bij Trinidad aangekomen schrokken we toch wel een beetje… wat een oude zooi is het in deze stad. Onze Casa lag in het 5km ten zuiden gelegen Playa Boca. Hier aangekomen schrokken we van de gigantische drukte. In zee leek een zwerm meeuwen te zwemmen maar het waren gewoon mensen hoofden. Ik moest stapvoets over de boulevard rijden en me een weg door de mensenmassa banen. Na één keer gevraagd te hebben naar onze Casa, bleek deze gelukkig verderop net buiten het dorp te liggen en dus ook buiten de drukte. Casa El Capitano is echt een prachtig en groot huis en met prachtige kamer met super groot bed. Het was allemaal nog deels in aanbouw en ook het zwembad moest nog aangelegd worden. De tuin heeft uitzicht op zee en vanuit de tuin was het slechts 30m lopen en je kan het water in. Nog net geen privé strand zeg maar. Het was duidelijk dat deze mensen wel geld hadden. Toen we de kamer gingen bekijken moesten we er eerst een krab uit jagen.

Na een heerlijke maaltijd met kip uit de oven zijn we redelijk vroeg naar bed gegaan, want we waren het allebei wel zat. Toen Mel wilde gaan plassen zat er een krab in de badkamer.(daar kwam ik achter nadat zij gillend de badkamer uitkwam sprinten) Met stoffer en blik heb ik die verwijderd en preventief hebben we even een handdoek onder de deur gelegd zodat we vannacht niet verrast worden. Morgen gaan we eerst even uitslapen en daarna Trinidad en omgeving verkennen.