Valle de los Ingenios; Manaca Iznaga en El Cubano
Blijf op de hoogte en volg Melanie
12 Augustus 2013 | Cuba, Trinidad
Dag 11Valle de los Ingenios; Manaca Iznaga en El Cubano
Vanochtend hebben we heerlijk uitgeslapen tot kwart over 9. Het bed was zo mega groot en lag zo lekker, we wilde eigenlijk niet uit bed.
We zijn vertrokken richting Valle de los Ingenios, we wilden met de trein maar deze was kapot dus zijn we met de auto gegaan. In dit dal liggen de ruïnes van verschillende suikermolens, inclusief slavenbarakken en herenhuizen. In de 18e en 19e eeuw ploeterden in dit dal tienduizenden zwarte slaven rond vijftig suikermolens. Hier werd het geld verdiend waarmee de kolonialen paleizen van Trinidad en het luxeleventje van de suikerbarons werden gefinancierd. De Torre Iznaga is 44 meter hoog. Deze toren is gebouwd om de velden in de gaten te houden. De bel was het teken voor de slaven dat ze moeten werken en een torenwachter hield in de gaten dat er geen fik werd gestookt of opstand was.
We parkeerde langs weg en natuurlijk moesten we ook hier weer een parkeerwachter betalen. Vanaf de parkeerplaats tot de toren zaten aan weerszijde van de straat dames die hun haak en borduurwerk probeerde te verkopen. Er zaten best mooie dingen bij.
Na het bezoekje aan de toren zijn we weer in de auto gestapt en zijn we nog even door de omgeving gereden. Het was erg warm en er was verder niets te zien, geen toeristische dingen. De omgeving is erg mooi, het is net of je in een oude westernfilm bent beland. Er rijden veel karren rond en overal zie je mannen met cowboyhoeden te paard door de velden rijden.
Het was onderhand tijd om te lunchen en Maarten had schijnbaar gister bord gezien voor natuurpark El Cubano. Daar is een waterval met een poel om in te zwemmen. Het was makkelijk te vinden. Alleen het weggetje er naartoe was een beetje een uitdaging. Op sommige plekken waren de gaten in de weg zo groot dat je bijna met de auto op z’n kant zou gaan. (Na deze trip kunnen we Dakar gaan rijden haha). En we moesten ook nog uit kijken voor loslopende paarden. Eenmaal aangekomen bij het park hebben we eerst lekker gelunchd. Natuurlijk had ik hier direct 2 katjes bij mijn stoel zitten, die kwamen even kroelen.
Na de lunch hebben we overwogen om naar de waterval te gaan, maar dit zou een wandeltocht van 3 uur zijn en daar was het toch ff te heet voor. Dus zijn we gaan kijken wat de andere opties waren. We zijn naar de stallen gereden en daar troffen wij een echte vaquero aan. Hij had mooie stallen, goed tuig en de paarden zagen er goed uit. We zijn te paard gegaan en deze keer had ook Maarten een paard en geen muilezel. De paarden hadden het tempo er goed in zitten. Deze route was wel toerist-proof. Eerst een stuk langs de weg, daarna over zandpaadjes tussen de landerijen, door een riviertje, door een dorp 2 keer over een treinrails en door een heel groot weiland. Uiteindelijk kwamen we bij het restaurant uit en zijn we van daar weer naar de stallen gegaan. Zoals ik al zei hadden de paarden het tempo er goed in en hebben we een paar stukken lekker gegaloppeerd. Eerst wilde Maarten zijn paard niet zo, maar eenmaal in het weiland ging hij in turbo galop. Ik reed voor Maarten maar ik hoorde allerlei kreten en moest hard lachen. Gelukkig heeft Maarten het in 1 stuk overleefd . Het was een erg leuk en geslaagd ritje.
Hierna zijn we terug gegaan naar de Casa voor een kleine siësta.
In de avond zijn we bij Finca Maria gaan eten, onderdeel van de Horizontes keten, een soort Cubaanse Center Parks. Het eten was erg goed! Ook hier had ik een posse van 3 katten. Het vlees wat we niet meer op konden hebben we aan de katten gevoerd.
Tijdens het eten begon het hard te onweren en te regenen. Opzich niets nieuws, ware het niet dat wij nog met de auto naar huis moesten. Het is hier niet verplicht om verlichting op je auto / fiets/ paard te hebben dus dat was wel een uitdaging. Sommige auto’s reden zonder licht, anderen weer met alleen groot licht. Ook waren er fietsers, ruiters en voetgangers op de weg. De ruitenwissers deden het niet optimaal dus kwam het erop neer dat ik met mijn hoofd uit het raam keek of het veilig was een Maarte reed. We hebben ook nog een Lada met piepende banden uit de bocht zien schieten en daarbij 2 fietsers meenemend.
We hebben in de Casa onze spullen ingepakt en nog een potje rummikub gedaan en zijn daarna gaan slapen.
Vanochtend hebben we heerlijk uitgeslapen tot kwart over 9. Het bed was zo mega groot en lag zo lekker, we wilde eigenlijk niet uit bed.
We zijn vertrokken richting Valle de los Ingenios, we wilden met de trein maar deze was kapot dus zijn we met de auto gegaan. In dit dal liggen de ruïnes van verschillende suikermolens, inclusief slavenbarakken en herenhuizen. In de 18e en 19e eeuw ploeterden in dit dal tienduizenden zwarte slaven rond vijftig suikermolens. Hier werd het geld verdiend waarmee de kolonialen paleizen van Trinidad en het luxeleventje van de suikerbarons werden gefinancierd. De Torre Iznaga is 44 meter hoog. Deze toren is gebouwd om de velden in de gaten te houden. De bel was het teken voor de slaven dat ze moeten werken en een torenwachter hield in de gaten dat er geen fik werd gestookt of opstand was.
We parkeerde langs weg en natuurlijk moesten we ook hier weer een parkeerwachter betalen. Vanaf de parkeerplaats tot de toren zaten aan weerszijde van de straat dames die hun haak en borduurwerk probeerde te verkopen. Er zaten best mooie dingen bij.
Na het bezoekje aan de toren zijn we weer in de auto gestapt en zijn we nog even door de omgeving gereden. Het was erg warm en er was verder niets te zien, geen toeristische dingen. De omgeving is erg mooi, het is net of je in een oude westernfilm bent beland. Er rijden veel karren rond en overal zie je mannen met cowboyhoeden te paard door de velden rijden.
Het was onderhand tijd om te lunchen en Maarten had schijnbaar gister bord gezien voor natuurpark El Cubano. Daar is een waterval met een poel om in te zwemmen. Het was makkelijk te vinden. Alleen het weggetje er naartoe was een beetje een uitdaging. Op sommige plekken waren de gaten in de weg zo groot dat je bijna met de auto op z’n kant zou gaan. (Na deze trip kunnen we Dakar gaan rijden haha). En we moesten ook nog uit kijken voor loslopende paarden. Eenmaal aangekomen bij het park hebben we eerst lekker gelunchd. Natuurlijk had ik hier direct 2 katjes bij mijn stoel zitten, die kwamen even kroelen.
Na de lunch hebben we overwogen om naar de waterval te gaan, maar dit zou een wandeltocht van 3 uur zijn en daar was het toch ff te heet voor. Dus zijn we gaan kijken wat de andere opties waren. We zijn naar de stallen gereden en daar troffen wij een echte vaquero aan. Hij had mooie stallen, goed tuig en de paarden zagen er goed uit. We zijn te paard gegaan en deze keer had ook Maarten een paard en geen muilezel. De paarden hadden het tempo er goed in zitten. Deze route was wel toerist-proof. Eerst een stuk langs de weg, daarna over zandpaadjes tussen de landerijen, door een riviertje, door een dorp 2 keer over een treinrails en door een heel groot weiland. Uiteindelijk kwamen we bij het restaurant uit en zijn we van daar weer naar de stallen gegaan. Zoals ik al zei hadden de paarden het tempo er goed in en hebben we een paar stukken lekker gegaloppeerd. Eerst wilde Maarten zijn paard niet zo, maar eenmaal in het weiland ging hij in turbo galop. Ik reed voor Maarten maar ik hoorde allerlei kreten en moest hard lachen. Gelukkig heeft Maarten het in 1 stuk overleefd . Het was een erg leuk en geslaagd ritje.
Hierna zijn we terug gegaan naar de Casa voor een kleine siësta.
In de avond zijn we bij Finca Maria gaan eten, onderdeel van de Horizontes keten, een soort Cubaanse Center Parks. Het eten was erg goed! Ook hier had ik een posse van 3 katten. Het vlees wat we niet meer op konden hebben we aan de katten gevoerd.
Tijdens het eten begon het hard te onweren en te regenen. Opzich niets nieuws, ware het niet dat wij nog met de auto naar huis moesten. Het is hier niet verplicht om verlichting op je auto / fiets/ paard te hebben dus dat was wel een uitdaging. Sommige auto’s reden zonder licht, anderen weer met alleen groot licht. Ook waren er fietsers, ruiters en voetgangers op de weg. De ruitenwissers deden het niet optimaal dus kwam het erop neer dat ik met mijn hoofd uit het raam keek of het veilig was een Maarte reed. We hebben ook nog een Lada met piepende banden uit de bocht zien schieten en daarbij 2 fietsers meenemend.
We hebben in de Casa onze spullen ingepakt en nog een potje rummikub gedaan en zijn daarna gaan slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
